آتش‌سوزی در میانکاله مازندران و کمبود امکانات اطفای حریق



آتش‌سوزی در منطقه حفاظت‌ شده میانکاله مازندران
آتش‌سوزی در منطقه حفاظت‌ شده میانکاله واقع در استان مازندران، دهم مرداد آغاز شد و تا  ۱۴ مرداد ادامه داشت. این آتش‌سوزی که در تاریخ میانکاله بی‌سابقه بوده، چندین هکتار از این منطقه حفاظت شده را خاکستر کرد. آتش بخش عظیمی از اکوسیستم این پناهگاه بی‌نظیر را از میان برد. و البته خطر آتش‌سوزی هنوز کاملاً برطرف نشده است.
این منطقه دارای پوشش گیاهی و درختچه هایی از نوع تمشک، انار و سازیل بود که کاملا در آتش سوزی از بین رفته است.
آتش سوزی  سه شنبه دهم  مرداد ماه حدود ۱۱ساعت چندین نقطه از مراتع مختلف ذخیره گاه زیستکره میانکاله را طعمه حریق کرد. این آتش سوزی مهیب ترین آتش سوزی در تاریخ میانکاله بود که حتی اهالی منطقه چنین آتش سوزی مهیب و وسیعی را بیاد ندارند. این آتش سوزی که از مرتع فیک استل آغاز شد، مراتع اکس، اسطل شمال، اروس، پل مرتع اسبی انجیل، مرتع شمالی ترشی پزکومه، مرتع دراز کرس، مرتع نرکس مرز،  مرتع گالش بنه سر  دارای بهترین و غنی ترین پوشش گیاهی پناهگاه حیات وحش میانکاله را در نوردید و به خاکستر تبدیل کرد.
حسینعلی ابراهیمی کارنامی «مدیرکل حفاظت محیط زیست» مازندران با اشاره به نبود امکانات برای مهار آتش در پناهگاه حیات وحش میانکله  در گفت و گو با ایلنا به تاریخ ۱۵ مرداد گفت: ما حتی جیره خشک و آب‌ معدنی هم در اختیار نداشتیم تا به مردمی که برای کمک شتافته بودند، بدهیم.

۲۰۰ هکتار  در آتش سوخت

ابراهیمی، در پاسخ به این سوال که میزان خسارت‌های آتش‌سوزی منطقه میان‌کاله را چقدر برآورد می‌شود، گفت: «در حال حاضر نمی‌توان میزان دقیق خسارت را تخمین زد، اما به هرحال با قطعیت می‌توان گفت که بیش از ۲۰۰ هکتار از جنگل‌های میانکاله در آتش سوخته است.» ابراهیمی با تاکید بر اینکه خطر به طور کامل رفع نشده است، افزود:  «از‌ آنجا که درختان آتش گرفته‌اند و وزش باد شدید ادامه دارد، ممکن است باز هم آتش شعله‌ور شود.»

کمبود امکانات برای خاموش کردن آتش

ابراهیمی درباره کمبود امکانات برای خاموش کردن آتش، گفت: «علاوه بر کمبود امکانات، اکثریت نیروهای انسانی سازمان، صرف پایش، بررسی مناطق و برخورد با متخلفان می‌شود و سازمان نیروهای جداگانه برای اطفاء حریق در اختیار ندارد. به علاوه نیروهایی که در اختیار سازمان هستند نیز تجهیزات کافی ندارند.»
ابراهیمی در مورد کم کاری ارگانها و نهادهای مربوطه نظام برای اطفای حریق  و نداشتن حداقل امکانات برای اطفای حریق ادامه داد: «البته مردم و سایر دستگاه‌های خصوصی و دولتی هم به همراه محیط‌بانان برای اطفاء آتش تمام تلاش خود را کردند، اما درنهایت این وظیفه به عهده محیط‌بانان و پایگاه محیط‌بانی است، که آنها هم حداقل امکانات را در اختیار ندارند.»
اما این تمامی حرف  و درد جنگلهای مازندران نیست ابراهیمی در مورد کمبودهای دیگری نیز می‌گوید، در مورد مردمی که ۴ روز تمام برای خاموش کردن آتش به کمک آمده بودند اما «حتی جیره خشک و آب‌معدنی هم در اختیار» نبود «تا به مردمی که برای کمک شتافته بودند» داده شود. این در حالی است که خطر هنوز تمام نشده و با نزدیک شدن به پایان تابستان بازهم امکان آتش‌سوزی وجود دارد.»
 ایلنا مدعی شده است که «براساس شنیده‌ها برخی ماشین‌های آتش‌نشانی از ورود به منطقه خودداری کردند».