تحلیف! روحانی؛ مادر بمب ها یا مادر تسلیم ها

بحران

روحانی که تمام سرمایه دوران زمامداری خودش را در برجام توضیح می‌داد با قانون تحریم ها در آمریکا آنرا نقش بر آب می‌بیند. [مصوبه تحریم های سپاه توسط ترامپ به قانون تبدیل شد] نظام مقدس! در ورای روحانی یا خامنه ای با بحرانی فراگیر در عرصه بین المللی مواجه شده است که می‌تواند آنرا در شرایط اقتصادی سخت تری به نسبت پیش از برجام فرو ببرد.

نقطه اضطراب

در مراسم تنفیذ، خامنه ای فرمان به «تعامل گسترده با دنیا و ارتباطات وسیع با ملتها و دولتها» برای مهار تحریم های جدید و محاصره شکل گرفته علیه نظام داد اما همزمان هشدار داد که ««تعامل بین‌المللی» نباید ما را از این نکته که دشمنانی هستند که به نابودی ما کمر بسته‌اند، غافل کند.» [سخنرانی خامنه ای در تنفیذ روحانی؛ خطر دشمن] روحانی نیز می‌داند بزرگترین چالش برای دولت او و البته برای نظام مواجهه با شرایط تحریم هاست. روز تحلیف که می‌توانست برای او لحظه شادی باشد به نقطه‌‌ی اوج گیری اضطراب و هراس تبدیل شده است.

دموکراسی!

روحانی در این میان چاره ای ندارد جز آنکه خود را محصول یک دموکراسی! معرفی کند. او به دامان مشروطه می‌آویزد و جمهوری اسلامی! را «برج بلند دموکراسی» که «۱۱۱ پله دارد» توصیف می‌کند و می‌افزاید: «از ۱۱۱ سال پیش تا کنون مردم ایران برای دموکراسی قدم برداشتند.»
روحانی اما از یاد می‌برد که قهرمان تبار او در مشروطه، شیخ فضل الله نوری بود که در جبهه استبداد و نه مشروطه بود، و امروز هم جمهوری اسلامی! نه محصول مشروطه که نشانه‌‌ی تسلط فرزندان محمدعلی شاه قاجار بر مردم ایران است. اما او نیاز دارد استبداد دینی و خلافت اسلامی! را به عنوان دموکراسی! معرفی کند زیر خود بهتر از هرکس می‌داند که خلافت در قرن بیست و یکم خریداری ندارد.

تهدیدات خطرناک

اما این همه‌ی حرف روحانی نیست او می‌خواهد با این مقدمه برای نظامش در عرصه بین الملل یاری بجوید. او اعلام می‌کند که قصد پافشاری بر روی برجام را دارند. او می‌گوید: «خط‌مشی دولت جمهوری اسلامی ایران همچنان تعامل گسترده و متوازن با جهان است که در سخنان اخیر مقام معظم رهبری در مراسم تنفیذ نیز مورد تصریح مجدد قرار گرفت.» و می‌افزاید: «عبور از تهدیدات خطرناک و تحولات پیچیده دوران گذار فعلی جز با افزایش تماس‌ها و مراودات و نهادینه‌کردن گفت‌وگو از سوی دولت‌ها و ملت‌ها امکان‌پذیر نیست.»

مادر بمب ها

جمهوری اسلامی! می‌کوشد تا در برابر تحریم های اعمال شده از طرف آمریکا به دامان اروپا بیاویزد تا شاید در این میان برای خود مفری بجوید، در نتیجه روحانی با کنایه به ترامپ، دست استمداد به طرف اروپا دراز می‌کند و می‌گوید: «ما با نوآمدگان جهان سیاست کاری نداریم اما به کهنه سواران اعلام می‌کنیم که می‌توان برجام را به یک حقوق بین‌الملل تبدیل کرد و از یک استثنا قاعده ساخت.» اما بلافاصله به یاد می‌آورد که مشابه برجام، تنها می‌تواند مسئله را با آمریکا حل کند و در سلسله مراتب روابط بین الملل نمی‌تواند در پشت سنگر اروپا خود را پنهان کند. در نتیجه ملتمسانه خطاب به آمریکا می‌گوید: «امروز روز رونمایی مادر بمب ها نیست. امروز روز رونمایی از مادر همکاری ها است.» او پیام خود را رو به آمریکا اعلام می‌کند که اگر تو «مادر بمب ها» را به ما نشان بدهی ما ـ جمهوری اسلامی! ـ آماده زانو زدن و سرکشیدن جام های زهر دیگر نیز هستیم.

 ریشه بحران 

تحلیف روحانی در چهار سال پیش با حرکت در مسیر جام زهر اتمی آغاز شد و چهار سال بعد او در نقطه ای عقب تر است و نظام او در بحران عمیق تری فرو رفته است، به خصوص آنکه ریشه بحران برای نظام نه در آنسوی مرزها، که در ایران و در کف خیابان هاست. روزهای تغییر در راه است.