موضوع جنگ حکومت ولایت فقیه در مورد نوع پوشش، به درون خودرو‌ها کشیده شده است. واکنشهای زیادی در میان مردم و فضای مجازی نسبت به این دست‌اندازی حکومت وجود دارد. هر از گاهی و بنا به اقتضای نیاز حکومت ولایت فقیه برای سرکوب، یک موضوع، اولویت جناح‌های مختلف نظام میشود. یک روز با توجه به گرم شدن هوا، نوع پوشش مردم در خیابان، یک روز «طرحهای دریا در استان‌های ساحلی کشور» به بهانه «حقوق مردم در طرحهای سالم‌سازی دریا و طرحهای مورد پسند و ارزشمندی برای گردشگران» و یک روز نوع پوشش در داخل خودرو.
حجاب! یا نوع پوشش
نوع پوشش که حکومت ولایت فقیه اسم «حجاب» بر روی آن گذاشته است و هر کس را که مطابق میل حکومت لباس نپوشد «بی حجاب» یا «بدحجاب» معرفی می‌کند، ربطی به اسلام ندارد. نوع پوشش ناشی از یک انتخاب آزادانه است و افراد یک جامعه حق دارند نوع پوشش خود را مشخص کنند.
در دیکتاتوریهای کلاسیک، سرکوب با زور سرنیزه و آوردن تانک به خیابان انجام میشود. اما در ولایت فقیه به بهانه آنچه نام آن را «بدحجابی» گذاشته، حکومت می‌تواند به هر جایی که امکان حضور با سرنیزه و زره‌پوش را ندارد وارد شود. مدارس، کارخانه‌جات، ادارات، مهمانی‌های شخصی، پارکها، رستورانها، فرودگاهها، ایستگاهها، کنار دریا، تفریگاه‌ها و هر جایی که در نظر آید، وارد شده و به اسم مقابله با «بدحجابی»! یعنی تحمیل نوع پوشش اجباری و مد نظر حکومت، سرکوب، دستگیری و رعب را که نیاز حکومت برای ادامه سلطه بر کشوراست، اعمال کند.
موضوع حریم خصوصی داخل خودرو را نیز باید در همین جهت مورد توجه قرار داد و به آن پرداخت.
حریم خصوصی؟
۱۳ تیر ۹۶، منتظر المهدی که از او با عنوان «سخنگو و معاون اجتماعی ناجا» نام برده میشود با ملاک قرار دادن قانون! ولایت فقیه گفت: «اماکنی که بدون تجسس در معرض دید عموم قرار می‌گیرند از جمله وسایل نقلیه، مشمول حریم خصوصی نباید باشد و طبیعتا رعایت هنجارها و الزامات قانونی می‌بایست درون آن رعایت شود.»
این ادعای منتظر المهدی در حالی بود که ایسنا در همین روز نوشته بود که «این در حالیست که برخی مراجع عظام تقلید در پاسخ به استفتاهایی که در همین رابطه انجام شده، نظراتی متفاوت با این اظهارنظر صریح داشته‌اند.»
طبق نوشته ایسنا شبیری زنجانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی داخل خودرو را به عنوان حریم خصوصی افراد معرفی کرده‌اند. اما نیاز حکومت به سرکوب، در شرایط بحرانی داخلی و منطقه‌ای ولایت فقیه، گویا فراتر از آن است که بتواند قدرت مانور در این زمینه داشته باشد.
تنها موسوی اردبیلی از بزرگان! اصلاح طلب! و البته مدفون، مدعی شده بود که «حریم خصوصی از کلمات قرآنی و روایی و فقهی نیست و چنانچه برای این عنوان احکامی در قانون قرار داده شده، سعه و ضیق معنای مذکور، از قانونگذار سوال شود.» البته ارشدترین مقام قضایی! ولایت فقیه در قتل عام ۶۷ نگفته بود که کلمه «بی حجاب و بدحجاب» که بنا به گفته محققین، در قرآن ـ کتاب آسمانی مسلمانان ـ نیامده است، چگونه دست آویز حکومت اسلامی! برای شکنجه خلایق و وضع قوانین علیه زنان شده است؟!
منتظر المهدی «سخنگوی»! مردم
منتظر المهدی که درد حفظ ولایت فقیه را دارد نکات دیگری نیز بیان می‌کند که در خدمت به ولایت فقیه است: «استفاده از شیشه دودی برابر مصوبات هیئت وزیران به نحوی که راننده و سر نشین داخل آن مشخص نباشد ممنوع است و لاجرم پلیس در مواجهه با آن می بایستی اعمال قانون کند، برای استفاده از بر چسب‌های دودی آن را به گونه ای انتخاب کنند که امکان رویت داخل خودرو از فاصله ۳ متری مهیا باشد.»
منتظر المهدی برای اینکه بتواند نیات حکومت در سرکوب را پیش ببرد علاوه بر سخنگوی «نیروی انتظامی»، «سخنگوی مردم»! نیز میشود؛ «حجاب هنجاری است که در جامعه ما پذیرفته شده و مبتنی بر قوانین حاکم بر نظام مقدس جمهوری اسلامی نیز هست که پاسبانان آن خود مردم هستند و در راستای نظارت و قضاوت اجتماعی تحقق پیدا می‌کند.» اما سخن مردم در مورد «حجاب اجباری» چیز دیگری است و بی نیاز از توضیح است.
منتظر المهدی که نگران رعایت حقوق شهروندی از مدل ولایت فقیه است مدعی میشود که «همکاران من در بخشهایی از نیروی انتظامی موظفند به جهت رعایت حقوق شهروندی و ایجاد امنیت اجتماعی در ابعاد جانی، مالی، ناموسی، اخلاقی و البته احساس امنیت در سپر روانی جامعه در مواجهه با هرگونه هنجارشکنی مداخله کنند.» منتظر المهدی سعی می‌کند به موضوع سرکوب توسط حکومت، لباس مذهبی نیز بپوشاند و مردم را نیز شریک خود کند. امری که دیگر رنگ و رو باخته‌تر از آن است که کسی را بفریبد؛ «ما در یک کشور شیعی زندگی کرده و بر سر اصولمان پا فشاری می‌کنیم ... از این رو پیش بینی حداکثری در مواجهه با هرگونه تهدیدات حداقلی، همواره در دستور کار پلیس قرار دارد و البته امنیت صرفا پلیس محور و دولت محور نیست، بلکه امنیت پایدار در سایه مشارکت مردم به معنای واقع کلمه جاری و ساری می شود.»
حریم خصوصی داشبوردی!
پیش از این نیز در خرداد ۱۳۹۴ به گزارش خبرگزاری تسنیم ، هادی صادقی، «معاون فرهنگی قوه‌قضاییه» حکومت گفته بود «داخل خودرو، و بخشی از آن که نمایان است و در معابر دیده میشود حریم عمومی محسوب میشود. تنها بخشهایی از خودرو را که «خود به خود مخفی است» به عنوان «حریم خصوصی» توصیف کرده بود.» وی به عنوان مثال با اشاره به «داشبورد یا صندوق عقب»، این قسمت‌ها را حریم خصوصی خودرو خوانده بود.
طرح «مقابله با بدحجابی» در جاده چالوس
پیشتر، بخشعلی کامرانی «فرمانده انتظامی» البرز نیز از اجرای طرح «مقابله با بدحجابی» در جاده چالوس خبر داده و افزوده بود: «طرح مقابله با بدحجابان جاده چالوس در راستای برخورد با ناهنجاری‌های اجتماعی طی چند روز آینده اجرایی میشود.»
عدم تمکین
وقتی بالایی ها ـ حاکمان ـ در نزاع تقسیم قدرت یا کسب هژمونی درگیر هستند؛ وقتی تشتت در میان آنها تعمیق میشود، نارضایتی عمومی فرصت و مجال بروز می‌یابد؛ در چنین شرایطی عنصر سرکوب به عنوان ابزاری در دست حاکمان می‌تواند به خود آنها باز گردد.
عدم تمکین عمومی به پوشش اجباری مصداق این مدعاست. در قدم بعد این عدم تمکین به صورت تن ندادن به ادامه حکومت حکومتگران بروز می‌کند. با توجه به گسترش عدم تمکین مردم، آن روز دیر نیست، به خصوص اگر توجه داشته باشیم که صدای زنان ایران به گوش مردم دنیا نیز رسیده است؛ در ابتدای همین هفته عالیجناب خانم ترزا ویلیه وزیر کشور ایرلند شمالی (۲۰۱۲-۲۰۱۶)، در بخشی از سخنان خود در گردهمایی مجاهدین خلق در پاریس گفت: «من امروز به اینجا آمده ام تا از آزادی در ایران حمایت کنم... این اصلاً قابل قبول نیست که هر روز ۲ هزار زن در ایران دستگیر می شوند.»
