ایلام
در استان ایلام و شهر ایلام که آثار جنگ ۸ ساله و فقر ۳۸ ساله رقم زننده روزانه زندگی مردم است، «آخوند» لطفی به عنوان بازیگر سیرک جمعه در ۲۳ تیر با سلاحی در دست در جایگاه «خطیب» قرار گرفت تا جناح روحانی را به چالش بکشد.
شروع ماجرا
ماجرا برای او از گردهمایی مجاهدین خلق در ۱۰ تیر در پاریس آغاز شد. [گردهمایی در پاریس و رادیو فردا] زیرا به باور لطفی «این دولت فرانسه در طول سال های پس از انقلاب به مامن و مکانی برای گرد هم آمدن اعضای مجاهدین» تبدیل شده است.
لطفی انتظار داشت که «دستگاه دیپلماسی کشور» «برخورد قاطع تری با مقامات این کشور نسبت به اقدامات تحریک آمیز و مخرب فرانسوی ها علیه کشورمان داشته باشد».
شروع ماجرا
ماجرا برای او از گردهمایی مجاهدین خلق در ۱۰ تیر در پاریس آغاز شد. [گردهمایی در پاریس و رادیو فردا] زیرا به باور لطفی «این دولت فرانسه در طول سال های پس از انقلاب به مامن و مکانی برای گرد هم آمدن اعضای مجاهدین» تبدیل شده است.
لطفی انتظار داشت که «دستگاه دیپلماسی کشور» «برخورد قاطع تری با مقامات این کشور نسبت به اقدامات تحریک آمیز و مخرب فرانسوی ها علیه کشورمان داشته باشد».
فراموشکاری
لطفی البته از یاد برده بود که دراساس «دستگاه دیپلماسی کشور» ناتوان از هرگونه برخورد قاطعی! در این زمینه بود.
روز جمعه ۹ تیر ظریف «پیش از اتمام سفر دو روزه اش به پاریس و بازگشت به تهران در فرودگاه شارل دوگل در مصاحبه با خبرگزاری صدا و سیما در پاریس» درباره گردهمایی مجاهدین خلق در ۱۰ تیر گفته بود: «ما در گفت و گوهایمان با مسئولان فرانسه این موضوع را به عنوان یک نقطه ابهام در روابط مطرح کردیم». [تابناک ۱۰ تیر ۹۶]
دانش! لطفی
لطفی به خاطر شناخت! ویژه اش از روابط بین الملل و نقطه‌ی بالای نظام مقدس! در تعادل قوای منطقه ای و جهانی تصور می‌کند که خلیفه توانایی انجام هر کاری را دارد. لطفی استدلال می‌کند : «در شرایطی که بسیاری از قراردادهای اقتصادی ایران هم اکنون با فرانسوی ها منعقد می‌شود، اجازه ندهیم دشمنان قسم خورده ایران اسلامی این کشور را مکانی برای اقدامات خود برضد ایران اسلامی قرار دهند.»
توتال
در ۱۲ تیر قرارداد با توتال امضا می‌شود، جناح روحانی از اعطای بیش از ۵۰ درصد از سهم قرارداد به توتال و ۳۰ درصد آن به یک شرکت چینی در پوست خود نمی‌گنجد و آنرا کمک کننده به امنیت نظام مقدس! می‌داند، جناح مقابل نیز علی رغم اعتراضاتش که در این قرارداد سرش بی کلاه مانده است اما به تعادل موجود تن می‌دهد. [به عنوان نمونه: قرارداد با توتال؛ جنگ مغلوبه‌ی! سپاه با روحانی]
تعادل!
تعادلی که قدرت جمهوری اسلامی! را نشان می‌دهد؟
هرگز. آنها نه می‌توانند اپوزیسیون خود را در پاریس محدود کنند و نه می‌توانند از حراج منابع کشور صرفه نظر کنند و این یعنی قرارداشتن ولایت فقیه در شرایط قرمز.
لطفی که شاید کمی از این مسائل را متوجه شود اما در هر صورت براساس توجیهات «شورای سیاستگذاری ائمه جمعه»، به ناچار به واقعیت ها اذعان می‌کند.
واقعیت ها
لطفی می‌گوید: «امروز دست فتنه گران سال های ۷۸ و ۸۸ در دست مجاهدین... است و تلاش می‌کنند با لباس جدید و طراحی های نوین اقدامات خود را اجرایی کنند».
اطلاع رسانی یی که حاوی تصویر کامل تری از تعادل موجود در درون جامعه است؛ دو مقطع اعتراضی در دهه های اخیر در یکدیگر گره خورده است و هر دو آنها در پیوند با نیرویی قرار گرفته است که نخ تسبیح جنبش اجتماعی در طول ۴ دهه گذشته بوده است. با این اوصاف چرا لطفی فکر می‌کند ظریف توانایی موضع گیری قوی تری در برابر فرانسه می‌توانست داشته باشد، به خصوص آنکه خود لطفی اذعان کرد که نشست مجاهدین در پاریس «با حضور برخی مقامات آمریکایی و اروپایی در این کشور برگزار شد»ه است.
