مراسم سالگرد احمد شاملو؛ ممانعت و دستگیری


 چون شبان بی ستاره «نه» قلب «که مزارشاملو» تنهاست!
نیروهای امنیتی ولایت فقیه، عصر روز دوشنبه ۲مرداد ۹۶ از برگزاری مراسم بزرگداشت هفدهمین سالگرد خاموشی شاعر ملی، احمد شاملو بر سر مزارش در امام‌زاده طاهر جلوگیری کردند.
شاملو نیاز به معرفی ندارد چه بس که هر ایرانی پاره‌ای از عمر خویش را با شعر‌های او زیسته و با او نفس کشیده باشد. احمد شاملو شاعر نامی ایران پس از تحمل سال‌ها رنج و بیماری در تاریخ دوم مرداد ۱۳۷۹درگذشت و پیکرش در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد. شاملو که قالب‌های کهنه مرسوم را در شعر برنتافت  خوب می‌دانست روزی ‌خواهد آمد که «خداوندان خوف انگیز شب پیمان ظلمت دوست!» صدای فریاد و اعتراض او را حتی بعد از مرگ بر نخواهند تافت. شاملو یاد گرفته بود، باید در اعتراض زیست و نظم «شکنجه گاه این فردوس ظلم آئین!» را تن نداد. اکنون مزار شاملو نشان می‌دهد، مردی که «هرگز از مرگ نهراسید» مزارش شایسته هراسیدن حکومتگران از برگزاری یک مراسم ساده یادبود است.

دستگیریها
نیروهای امنیتی ولایت فقیه به‌طور گسترده در مزار شاملو حضور داشتند و معدود افرادی را که موفق شده بودند به ‌نحوی خود را به مزار احمد شاملو برسانند را یا بیرون کرده و یا دستگیر کردند. دست‌کم سه تن از شهروندان که درمراسم حضورداشتند، دستگیر شدند.
بهنام ابراهیم زاده زندانی سیاسی، فعال کارگری و حامی حقوق کودکان، که در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۹۶ از زندان آزاد شده بود، در مراسم گرامی داشت سالگرد احمد شاملو مجددا دستگیر شد.
امیرحسام کشفی نیز در این تجمع بازداشت شد.
بکتاش آبتین، عضو «کانون نویسندگان ایران» دیگر  بازداشتی این تجمع بود.

هرگونه تجمع، دشمن! ولایت فقیه
هرچند نظام ولایت! از استمرار در بازداشت نگاه داشتن این سه تن سرباز زد، اما دو سر طیف ماجرای دستگیریها سخنان پنهانی را برای شنونده هویدا می‌کند.
از یک سو ترس و هراس حکومت ولایت فقیه در برابر بحران‌ها و تجمعات گسترده در کشور [به عنوان نمونه: شش هزار حرکت اعتراضی در سال گذشته و نمونه اصغر نحوی‌پور] نمایان می‌شود که پدیدآیی آن همواره از تجمعات و تشکل‌های این چنینی بوده است. از سوی دیگر عدم امکان حکومت برای ادامه‌ی در بازداشت نگاه داشتن دستگیر شدگان را نیز می‌شود در همین بستر تبیین کرد. عدم آزادی دستگیر شدگان منجر به شکل گیری یک تجمع دیگر می‌شود و حکومت ولایت فقیه به شدت از این موضوع هراس دارد.
اصل‏ بیست و هفتم قانون اساسی ولایت فقیه تشکیل‏ اجتماعات‏ و راه‏‌پیمایی‏ ‏ را، آزاد! اعلام کرده است‏. ماده ۴۶ منشور «حقوق شهروندی» روحانی نیز، «تشکیل اجتماعات و راهپیمایی با رعایت قانون» را حق شهروندان دانسته است: «حق شهروندان است که آزادانه و با رعایت قانون نسبت به تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها و شرکت در آن‌ها اقدام کنند و از بی‌طرفی دستگاه‌های مسئول و حفاظت از امنیت اجتماعات برخوردار شوند.» اما در دوران پایانی، ولایت فقیه  و روحانی حتی نمی‌توانند همین میزان از تجمع مردم را برتابند.

کانون نویسندگان ایران
کانون نویسندگان ایران که فراخوان به برگزاری این مراسم یادبود داده بود، در کارنامه خود محمدجعفر پوینده و محمد مختاری را دارد  که در جریان قتل‌های زنجیره‌ای توسط وزارت اطلاعات خاتمی اصلاح‌طلب! به قتل رسیدند.

دو سال آخر
شاملو، شاعر و مترجم سرشناس و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود که به دلیل اشعار اعتراضی‌ و مخالفتش با سانسور دولتی، میانه خوبی با حکومت ولایت فقیه نداشت. سالگرد مرگ او در دوم مرداد ۱۳۷۹ به مراسم گردهمایی نویسندگان و شعرا و مردم تبدیل شده است. سنگ قبر او در امام‌زاده طاهر کرج در فروردین ۱۳۸۵ توسط افراد ناشناس تخریب شد. تا سال ۱۳۹۴ مراسم سالگرد احمد شاملو با کنترل نسبی از سوی نیروهای امنیتی برگزار می‌شد ولی در دو سال گذشته ماموران پیش از شروع شدن مراسم درب محل مراسم را بسته و جمعیت را بازداشت یا متفرق کرده‌اند.
و شاملو گویا بی آنکه بداند روزی درب مدفن و مزار او را حکومتگران خواهند بست چه خوب سروده بود که :
«ای خداوندان خوف انگیز شب پیمان ظلمت دوست!
تا نه من فانوس شیطان را بیاویزم
در رواق هر شکنجه گاه پنهانی این فردوس ظلم آئین
تا نه این شبهای بی پایان جاویدان افسون پایه تان را من
به فروغ صد هزاران آفتاب جاودانی تر کنم نفرین-
ظلمت آباد بهشت گندتان را، در به روی من
باز نگشایید!»

سرود آزادی
اما این اعمال حکومت ولایت فقیه و عمر خود این حکومت روزی به پایان خواهد رسید و  آزادی سرود خود را خواهد خواند و هیچ‌کجا دیواری فروریخته بر جای نخواهد ماند.
«آه
اگر آزادی سرودی می‌خواند
کوچک
همچون گلوگاه پرنده‌یی
هیچ‌کجا دیواری فروریخته بر جای نمی‌ماند.»