«مهر» و «ایلنا» در روز ۲۱ تیر گزارشی از سه روستا درخراسان جنوبی ارائه کردند که شاید نهادن نام فاجعه برای آن کم باشد.
جلاران
«روستایی مرزی در خراسان جنوبی با بیست خانوار، که اغلب جمعیت آن کودکانی هستند که از تغذیه مناسب برخوردار نیستند. برخی از آنها نیز به بیماری پوستی مبتلا هستند. خشکسالی ۱۲ ساله معیشت مردم روستاهای بخش مرکزی و استان خراسان جنوبی را با مشکل مواجه کرده است، مشکلاتی که در سایه فقر حتی حق تحصیل را از کودکان گرفته است. کودکان فقط تا ششم دبستان درس می‌خوانند. چون باید به نزدیک‌ترین شهر برود که کیلومتر‌ها از جلاران دور است و این هزینه می‌خواهد که از توان خانواده‌اش خارج است.
جلاران
«روستایی مرزی در خراسان جنوبی با بیست خانوار، که اغلب جمعیت آن کودکانی هستند که از تغذیه مناسب برخوردار نیستند. برخی از آنها نیز به بیماری پوستی مبتلا هستند. خشکسالی ۱۲ ساله معیشت مردم روستاهای بخش مرکزی و استان خراسان جنوبی را با مشکل مواجه کرده است، مشکلاتی که در سایه فقر حتی حق تحصیل را از کودکان گرفته است. کودکان فقط تا ششم دبستان درس می‌خوانند. چون باید به نزدیک‌ترین شهر برود که کیلومتر‌ها از جلاران دور است و این هزینه می‌خواهد که از توان خانواده‌اش خارج است.
مردم جلاران هر دو ماه یک بار می‌توانند از حمام استفاده کنند و روزی فقط یک ساعت برق دارند. سهم مردم جلاران هفته‌ای دو تانکر آب است که کفاف مصرف آشامیدنی را هم نمی‌‌دهد و برای دیگر کار‌ها کافی نیست. مردم روستا گاهی تا چند روز آب کافی برای خوردن ندارند. در روستا سرویس بهداشتی وجود ندارد؛ فقط یک سرویس بهداشتی صحرایی با چند سنگ درست شده است که در ندارد؛ اگر هم آب به اندازه‌ای باشد که امکان حمام وجود داشته باشد، مردم روستا در همان زمان سنگ‌هایی را روی هم برای استحمام می‌چینند؛ مردم جلاران حتی همیشه قادر به شست و شوی لباس‌های خود نیستند. خانه های روستا خشت و گلی و فاقد استحکام لازم است و هیچ مقاومتی در برابر زلزله ندارند، این خانه ها در دامنه تپه ای قرار دارد و کف خانه ها حدود یک متر از سطح زمین پایین تر است و برای ورود به خانه باید خم شد. اهالی جلاران می‌گویند: «مدت‌هاست فراموش شده‌ایم.»
ساکنان روستا در بهترین وضعیت دو یا سه راس گوسفند دارند ... آنها حتی برای آرد هم باید پول پرداخت کنند که در بسیاری از مواقع امکانپذیر نیست. مردها برای کار از روستا رفته‌اند و یک یا دو هفته یکبار برای دیدار خانواده خود به جلاران می‌آیند؛ البته اگر شانس بیاورند و کاری در شهرستان‌ها پیدا کنند، در غیر اینصورت که همینجا باید با خانواده خود در سختی روزها را سپری کنند.» [ایلنا۲۱تیر۹۶]
جلاران تنها روستا در خراسان جنوبی نیست که پنجه فقر سایه‌اش را بر آن افکنده باشد. کلاته‌نظر و دونخی نیز درد جلاران را متحملند.
کلاته‌نظر
«روستای کلاته نظر شهرستان درمیان چند کیلومتری مرز خراسان جنوبی با افغانستان واقع شده است. با ۲۰ خانوار و کمتر از ۱۰۰نفر، ازمحرومترین روستاها در خراسان جنوبی است. برای رسیدن به کلاته نظر باید از ۱۵ کیلومتر سنگلاخ و پستی و بلندی عبور کرد. خانه بهداشت مهر و موم شده به کار روستاییان نمی‌آید. به آنها گفته شده تا سال ۹۹ خبری از پزشک و خدمات بهداشتی و درمانی نیست. اهالی کلاته نظر برای رفع و رجوع بیماری‌های معمولی با طی ۳۰–۴۰ کیلومتر خود را به اسدیه و درمیان می‌رسانند. اما وقتی مرض بیخ پیدا می‌کند یا زنی پا به ماه می‌شود، تا بیرجند ۲۰۰ کیلومتر راه است.
بیشتر کودکان دچار سوء تغذیه هستند. شش هزار کودک ۶ ساله در این استان سوء تغدیه دارند. در حال حاضر تأمین آب شرب روستا همانند ۵۰۰ روستای دیگر در خراسان جنوبی از طریق تانکر انجام می‌شود. یک تانکر در هفته. انسان و دام از همین آب مصرف می‌کنند. آب تا روستا تنها ۲ کیلومتر فاصله دارد اما می‌خواهند آب را به جای دیگری منتقل کنند.
کلاته نظر بیستمین سال خشکسالی را می‌گذراند و کاریز روستا هفت سال است که خشک شده است. دور نیست روزی که کلاته نظر همچون ۱۶۰۰ روستای دیگر خراسان جنوبی از بین برود یا مردمانش خانه و زندگی را رها کنند و به جای دیگری یا به شهر بروند. همین حالا هم ریزش جمعیت روستا آغاز شده است. جمعیت روستا که سال ۸۵ بیش از ۱۷۵ نفر بود در سرشماری سال ۹۰ به ۹۱ نفر رسیده است.
مدرسه کلاته نظر تا کلاس ششم را پوشش می‌دهد. پس از آن بچه‌ها باید برای ادامه تحصیل به اسدیه یا درمیان بروند و در خوابگاه بمانند که هزینه خوابگاه برای آنان سالی ۲۵۰ تا ۳۰۰ هزار تومان است. این غیر از هزینه سرویس بچه‌ها است.
دونخی
وضعیت در روستای دونخی هم بهتر از کلاته نظر نیست. تازه یکسال است که قناتش خشک شده است. هیچ وسیله نقلیه برای جابجایی بچه‌ها به مدرسه نیست. ۵ نفری هم که به زحمت و با استعداد خودشان موفق به کسب دیپلم و قبولی در دانشگاه شدند، به دلیل هزینه‌های تحصیل نتوانستند در دانشگاه ثبت نام کنند.» [مهر۲۱تیر۹۶]
پول به کجا رفت؟
جلاران، کلاته نظر و دونخی، در فقری بدتر از مرگ زندگی می‌کنند و با پولی که باید خرج امروز و آینده آنها شود بیگانه اند زیرا روحانی و خامنه ای آنرا در جنگ ها تجاوزکارانه خود در عراق و سوریه هزینه می‌کنند.
روحانی، سه‌شنبه۲۰ تیر در جشنواره «عمران سلامت» با اشاره به ۴ سال اول خود گفت: «در سخت‌ترین شرایط اقتصادی دولت ایران به ملت عراق کمک کرد ... چه کسی حقوق این افراد و سلاح‌های آنها و همچنین پول تأمین تمام اسلحه‌های مورد نیاز عراق برای مبارزه با داعش و تأمین پول مورد نیاز مردم سوریه را در شرایط تحریم اقتصادی تأمین کرده است؟... ما می‌شنویم که موشکی از خاکمان حرکت کرده ... سازنده موشک‌ها دولت و وزارت دفاع است و بخش اقتصادی کشور را نیز پول آنها را تأمین می‌کند... همانطور که وزیر دفاع اعلام کرده‌اند سلاح‌های راهبردی ساخته شده در دولت یازدهم حدود ۸۰ درصد کل میزان قبلی است، منتها ما در برخی بخش‌ها نیاز نمی‌بینیم که زیاد به مردم توضیح دهیم.» [ایسنا ۲۰ تیر ۹۶]
روحانی نیازی به توضیح به مردم، از جمله مردم روستاهای خراسان جنوبی نمی‌بیند چون اولویت برای روحانی حفظ ولایت فقیه است نه رفع حداقل های زندگی مردم. اما خشم این مردم به زودی دامن روحانی و اربابش را خواهد گرفت. ساکنان روستا در بهترین وضعیت دو یا سه راس گوسفند دارند ... آنها حتی برای آرد هم باید پول پرداخت کنند که در بسیاری از مواقع امکانپذیر نیست. مردها برای کار از روستا رفته‌اند و یک یا دو هفته یکبار برای دیدار خانواده خود به جلاران می‌آیند؛ البته اگر شانس بیاورند و کاری در شهرستان‌ها پیدا کنند، در غیر اینصورت که همینجا باید با خانواده خود در سختی روزها را سپری کنند.» [ایلنا۲۱تیر۹۶]
جلاران تنها روستا در خراسان جنوبی نیست که پنجه فقر سایه‌اش را بر آن افکنده باشد. کلاته‌نظر و دونخی نیز درد جلاران را متحملند.
کلاته‌نظر
«روستای کلاته نظر شهرستان درمیان چند کیلومتری مرز خراسان جنوبی با افغانستان واقع شده است. با ۲۰ خانوار و کمتر از ۱۰۰نفر، ازمحرومترین روستاها در خراسان جنوبی است. برای رسیدن به کلاته نظر باید از ۱۵ کیلومتر سنگلاخ و پستی و بلندی عبور کرد. خانه بهداشت مهر و موم شده به کار روستاییان نمی‌آید. به آنها گفته شده تا سال ۹۹ خبری از پزشک و خدمات بهداشتی و درمانی نیست. اهالی کلاته نظر برای رفع و رجوع بیماری‌های معمولی با طی ۳۰–۴۰ کیلومتر خود را به اسدیه و درمیان می‌رسانند. اما وقتی مرض بیخ پیدا می‌کند یا زنی پا به ماه می‌شود، تا بیرجند ۲۰۰ کیلومتر راه است.
بیشتر کودکان دچار سوء تغذیه هستند. شش هزار کودک ۶ ساله در این استان سوء تغدیه دارند. در حال حاضر تأمین آب شرب روستا همانند ۵۰۰ روستای دیگر در خراسان جنوبی از طریق تانکر انجام می‌شود. یک تانکر در هفته. انسان و دام از همین آب مصرف می‌کنند. آب تا روستا تنها ۲ کیلومتر فاصله دارد اما می‌خواهند آب را به جای دیگری منتقل کنند.
کلاته نظر بیستمین سال خشکسالی را می‌گذراند و کاریز روستا هفت سال است که خشک شده است. دور نیست روزی که کلاته نظر همچون ۱۶۰۰ روستای دیگر خراسان جنوبی از بین برود یا مردمانش خانه و زندگی را رها کنند و به جای دیگری یا به شهر بروند. همین حالا هم ریزش جمعیت روستا آغاز شده است. جمعیت روستا که سال ۸۵ بیش از ۱۷۵ نفر بود در سرشماری سال ۹۰ به ۹۱ نفر رسیده است.
مدرسه کلاته نظر تا کلاس ششم را پوشش می‌دهد. پس از آن بچه‌ها باید برای ادامه تحصیل به اسدیه یا درمیان بروند و در خوابگاه بمانند که هزینه خوابگاه برای آنان سالی ۲۵۰ تا ۳۰۰ هزار تومان است. این غیر از هزینه سرویس بچه‌ها است.
دونخی
وضعیت در روستای دونخی هم بهتر از کلاته نظر نیست. تازه یکسال است که قناتش خشک شده است. هیچ وسیله نقلیه برای جابجایی بچه‌ها به مدرسه نیست. ۵ نفری هم که به زحمت و با استعداد خودشان موفق به کسب دیپلم و قبولی در دانشگاه شدند، به دلیل هزینه‌های تحصیل نتوانستند در دانشگاه ثبت نام کنند.» [مهر۲۱تیر۹۶]
پول به کجا رفت؟
جلاران، کلاته نظر و دونخی، در فقری بدتر از مرگ زندگی می‌کنند و با پولی که باید خرج امروز و آینده آنها شود بیگانه اند زیرا روحانی و خامنه ای آنرا در جنگ ها تجاوزکارانه خود در عراق و سوریه هزینه می‌کنند.
روحانی، سه‌شنبه۲۰ تیر در جشنواره «عمران سلامت» با اشاره به ۴ سال اول خود گفت: «در سخت‌ترین شرایط اقتصادی دولت ایران به ملت عراق کمک کرد ... چه کسی حقوق این افراد و سلاح‌های آنها و همچنین پول تأمین تمام اسلحه‌های مورد نیاز عراق برای مبارزه با داعش و تأمین پول مورد نیاز مردم سوریه را در شرایط تحریم اقتصادی تأمین کرده است؟... ما می‌شنویم که موشکی از خاکمان حرکت کرده ... سازنده موشک‌ها دولت و وزارت دفاع است و بخش اقتصادی کشور را نیز پول آنها را تأمین می‌کند... همانطور که وزیر دفاع اعلام کرده‌اند سلاح‌های راهبردی ساخته شده در دولت یازدهم حدود ۸۰ درصد کل میزان قبلی است، منتها ما در برخی بخش‌ها نیاز نمی‌بینیم که زیاد به مردم توضیح دهیم.» [ایسنا ۲۰ تیر ۹۶]
