خشونت اسیدپاشی


خشونت سازمان یافته
نام جمهوری اسلامی! برای چند نسل از مردم ایران با خشونتی سازمان یافته گره خورده است؛ اعدام های ادامه دار، زندان های طولانی مدت به همراه شکنجه، در خیابان گرداندن جوانان در وضعیت تحقیر آمیز و ... همه و همه برای درهم شکستن انسان ها و تسلط بر جامعه ایران صورت گرفته است.
اسیدپاشی
یک از روش های وحشت آفرین که به ظاهر توسط افرادی خارج از حکومت اما به واقع توسط عناصر لباس شخصی ولایت فقیه صورت می‌گیرد، اسیدپاشی است.
نظام فکری و عملی ولایت فقیه، به وسیله اسید پاشی، حداکثر وحشت آفرینی و ایجاد ناامنی را در میان شهروندان اعمال می‌کند. اسیدپاش ها می‌خواهند به این وسیله پوشش و فرهنگ مورد نظر خود را بر جامعه تحمیل کنند.
اسیدپاشی در اصفهان
یکی از آخرین نمونه های زنجیره ای اسیدپاشی، در سال ۹۳ در اصفهان رخ داد که در آن تعدادی از زنان و دختران جوان مورد حمله با پاشیدن اسید قرار گرفتند و بسیاری از آنها چهره خود را به خاطر شدت سوختگی از دست دادند.
در همان زمان اعتراضات اجتماعی باعث شد تا اسید پاش ها تهاجم را متوقف کنند. به عبارت دیگر باید گفت که اربابان اسیدپاش ها آنها را موقتا متوقف کردند تا شعله های خشم عمومی بالاتر نگیرد.
جدیدترین نمونه اسید پاشی
بامداد ۱۸ خرداد در پارک فداییان اسلام واقع در جنوب تهران، یک اسیدپاشی بی رحمانه صورت گرفت. آنطور که منابع رسمی گزارش کردند مردی میان سال «با یک دبه اسید به پارک رفته و فارغ از اینکه چه افرادی در مقابلش هستند شروع به اسیدپاشی می‌کند.»
در این جنایت صورت گرفته ۱۴ نفر مصدوم می‌شوند، خوشبختانه جراحت این افراد سطحی بوده و براساس گزارش های اعلام شده دچار سوختگی شدید نشده اند، اما نمی‌توان و نباید انکار کرد که تمام افرادی که سوژه این جنایت بوده اند بیش از آسیب های جسمی از یک آسیب روحی شدید رنج خواهند برد، اندوهی که به سادگی آنها را رها نخواهد کرد، زیرا تجربه در معرض حمله قرار گرفتن، آنها را در یک وحشت دائم فرو خواهد برد و این دقیقا همان خواستی است که می‌تواند امنیت را برای ولایت فقیه تامین کند.
ایدئولوژی بی رحمی
نباید فراموش کرد که در ایران همه موضوعات دارای بار سیاسی هستند، هرچند که حکومتگران تلاش کنند تا آن را به صورت موضوعی صرفا اجتماعی توصیف کنند، زیرا هر کنش و عملکرد، خواه ناخواه از برقراری نوعی از رابطه با دستگاه حاکم عبور می‌کند.
بدون تردید اسید پاشی یکی از راههای اعلام وفاداری به ولایت فقیه است زیرا نوعی از خشونت است که قربانی را برای همیشه یا لااقل برای مدتی طولانی در خود فرو خواهد برد و او را از عرصه اجتماعی به نفع دیکتاتوری موجود کنار خواهد زد.
اعتراض راه حل است
تنها تجربه موفق در برابر جنایت سازمان یافته، ایستادگی و همبستگی مردم است، در هر نقطه ای که ما دست به اعتراض زده ایم، ولایت فقیه و عناصر آن مجبور به عقب نشینی شده اند. در رابطه با اسید پاشی نیز باید با اعتراض کردن، و نامه نگاری به مراجع بین المللی دامنه اعتراض به موضوع را گسترش داد در این صورت استبداد دینی حاکم ناچار به عقب نشینی خواهد شد.