تیراندازی، مهتاب پارسامهر و ترک ایران

مهتاب پارسامهر که پیشتر در رشته‌ی ورزشی تیراندازی با کمان موفق به کسب مدال هایی در ایران و عرصه جهانی شده بود، چند سال پیش ایران را برای همیشه ترک کرد. مهتاب پارسامهر دارای رکورد ایران و قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۱ است، او از آنچه بر ورزش بانوان در ایران می‌گذرد در مصاحبه با ماهنامه خط صلح سخن گفته است.

نداشتن اسپانسر
مهتاب پارسامهر می‌گوید که مدال طلای جهان در سال ۲۰۱۱ را «بدون تامین شدن از طرف فدراسیون یا داشتن اسپانسر و فقط با پشتیبانی خانواده‌» اش به دست آورده است. «تنها امکاناتی که فدراسیون برای کامپوند در اختیار ما می‌گذاشت، فقط یک بسته تیر بود. جدا از این‌که هیچ گونه امکاناتی نظیر سالن و یا خوابگاه در اختیار ما قرار نمی‌گرفت، حتی کمان هم به ما نمی‌دادند. ما ساکن شرق تهران بودیم و مثلاً برای مسابقات جام رمضان که بعد از افطار برگزار می‌شد، شب‌ها با وسیله‌ی شخصی و یا مترو و اتوبوس باید به غرب تهران و نزدیکی‌های کرج می‌رفتم.»

مهتاب پارسامهر سپس به وعده های وفا نشده از طرف رئیس فدراسیون اشاره می‌کند و می‌گوید: «آقای کریم صفایی، رئیس فدراسیون تیر و کمان، قول جوایز مختلفی را به من داده بودند: مثل سکه‌ی بهار آزادی، خودرو و سِت کامل تجهیزات تیراندازی با کمان(که چون از آمریکا تامین می‌شود، بسیار گران قیمت است و مثلاً یک کمان -با نرخ آن زمان که دلار هزار تومان بود-، پنج میلیون تومان است)؛ اما هیچ کدام از وعده‌هایشان عملی نشد».

تحریم
مهتاب پارسامهر به دخالت های حکومت در تعیین رئیس فدراسیون تیراندازی اشاره می‌کند و می‌گوید همین سیاست باعث شد که از طرف فدراسیون جهانی به مدت دو سال تحریم شویم؛ بعد از جا به جایی رئیس فدراسیون «برخی مسائل سیاسی پیش آمد. رئیس فدراسیون جهانی تیراندازی با کمان در این قضیه دخیل شد و گفت که دولت شما در انتخاب رئیس فدراسیون رشته‌های ورزش‌های مختلف دخالت می‌کند و ما نمی‌توانیم سیاست در ورزش را قبول کنیم. سر همین مسئله ایران تحریم شد و ما به مدت دو سال نتوانستیم در هیچ مسابقه‌ی برون مرزی شرکت کنیم.» مهتاب پارسامهر نتیجه می‌گیرد: «در آن دو سالی که ما تحریم بودیم، از خیلی چیزها عقب افتادیم.»

نتیجه اعتراض
مهتاب پارسامهر می‌گوید زمانی که به «امکانات کمِ تیم و عدم هماهنگی‌ها، اعتراض می‌کردم» باعث شد «این مسئله تا جایی پیش رفت که من حتی اجازه‌ی ورود به سایت آزادی برای تمرین کردن هم نداشتم. طوری شده بود که من در پشت بام خانه‌ی خودمان تمریناتم را دنبال می‌کردم. در آن زمان عکس تمریناتم را در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کردم تا نشان دهم به من بی‌احترامی شده، هیچ امکاناتی در اختیار قهرمان جهانشان هم قرار نمی‌دهند و این حرف‌هایی که مسئولان همیشه در تلویزیون می‌زنند، در حد یک شو است.»

حجاب اجباری
مهتاب پارسامهر درباره حجاب اجباری در ایران و مشکلاتی که بانوان ورزشکار با آن مواجه هستند می‌گوید: «داشتن پوشش در ایران یک قانون است و کسی هم با این قضیه نمی‌تواند مجادله‌ای داشته باشد؛ اما مسئله این است که وقتی وارد یک محیط ورزشی می‌شوید، نگاه‌ها به ورزشکاران زن، تبدیل به یک نوع فشار مضاعف می‌شود. مثلاً رنگ یا جنس لباس‌ها به نحوی بود که من همیشه احساس خجالت داشتم و باعث می‌شد که اعتماد به نفسم پایین بیاید. این‌ها مسائلی است که ممکن است خیلی از ورزشکاران خانم در ایران، هرگز فرصت گفتنش را پیدا نکنند.»
مهتاب پارسامهر به یکی از زنان نظام اشاره می‌کند که در زمان فعالیت حرفه ای مهتاب پارسامهر، «مسول ورزشکاران زن» بوده است، مهتاب پارسامهر به یاد می‌آورد که او «برخورد خیلی سفت و سختی روی قضیه‌ی پوشش داشت.»
مهتاب پارسامهر می‌گوید: «این خانم در فدراسیون برای ما جلسه‌ی شخصی گذاشتند و گفتند که اگر مقنعه‌ی اسلامی سر نکنیم، از اردو کنار گذاشته می‌شویم. یعنی به طور واضح تهدیدمان کردند و ‌گفتند که قدرت حذف ما را دارند. البته من چندان توجهی به گفته‌های خانم اکبرآبادی نداشتم و به خاطر همین هم بعد از آن جلسه ایشان مرا به کناری کشید و گفت: «خنده‌هایت را می‌دیدم و فکر نکن که به تو اجازه می‌دهم دوباره این کار را انجام دهی!» که من هم در صورت ایشان نگاه کردم و گفتم: «شما هیچ کاری نمی‌توانید انجام دهید!»»

بی‌توجهی
مهتاب پارسامهر به استفاده ابزاری از موفقیت بانوان در ورزش کشور اشاره کرده و می‌گوید: «همه‌ی موفقیت‌های خانم‌ها در کشور موقتی است؛ موقعی که طلا می‌آوردند، خبرشان در فیسبوک و اینستاگرام و برخی رسانه‌ها پخش می‌شود و تمام.»

ترک کشور
در نهایت مهتاب پارسامهر تصمیم به ترک کشور می‌گیرد؛ «در پی همین مسائل و حواشی که خدمتتان گفتم، من تصمیم گرفتم که تمام تجهیزاتم را در ایران بفروشم و برای ادامه‌ دادن حرفه و هم‌چنین تحصیلاتم کشور را ترک کنم. همین شد که از سال ۲۰۱۵ به آمریکا آمدم.»