۹ هزار واحد تولیدی بلاتکلیف



۹ هزار واحد تولیدی بلاتکلیف 
«سخنگوی کمیسیون اقتصادی مجلس»، اعلام کرد که ۹هزار واحد تولیدی در کشور بلاتکلیف یا غیرفعال هستند.

واحدهای بلاتکلیف و غیرفعال
دلخوش، «سخنگوی کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی»، تایید کرد که «در حوزه‌های صنعت و کشاورزی طی سال‌های گذشته مشکلات عدیده‌ای وجود داشته است‌.» نتیجه این وضعیت بنا به گفته‌ی دلخوش، «حدود ٩ هزار واحد تولیدی بلاتکلیف» یا «حتی غیرفعال» در کشور می‌باشد که «نشان از وضعیت نامناسب تولید در کشور دارد‌.»


آمارهای دیگر

پیشتر در ۲۲ شهریور ۹۵، فارس از قول نماینده! قم در «مجلس» نوشت که بیش از ۶۰ درصد صنایع کشور تعطیل شده اند. [طبقه فرودستان و ولایت فقیه]
روزنامه جوان نیز در ۱۸ اردیبهشت ۹۶ در سرمقاله خود نوشت: «در شرایط فعلی رکود مرگبار و بسیار سنگین کشور را فراگرفته و تولید مختل و متأسفانه به افسانه تبدیل شده است. ۶۰ درصد صنایع کوچک و بزرگ تعطیل شده‌ و آنهایی هم که فعال هستند وضع نابسامانی دارند و به اذعان اغلب صاحبنظران با کمترین ظرفیت ممکن به روزمرگی مشغولند و هزاران بنگاه و کارگاه تولیدی نیز ورشکسته و تعطیل و کارکنان آنها به جمع بیکاران کشور اضافه شده‌اند.»

آمارها

ارائه‌ی آمارها توسط جمهوری اسلامی! همیشه از یک منفعت سیاسی برای صاحبان قدرت پیروی می‌کند و در بسیاری مواقع نیز از ضوابط علمی لازم به دور است. در نتیجه در بسیاری موارد این آمارها تنها به عنوان‌ برش‌هایی از واقعیت قابل اعتنا و پیگیری هستند و نمی‌توان درباره‌ی درجه‌ی صحتشان قضاوت نهایی داشت. [به عنوان نمونه: آمارهای ارائه شده در ایران در کنترل نهادهای قدرت است]


دوری از علم و تکنولوژی

از جمله مشکلات دیگری که دلخوش بر آنها شهادت می‌دهد عدم همراهی «صنعت و کشاورزی» کشور با «علم و تکنولوژی روز دنیا»ست، در نتیجه «در سال‌های اخیر میزان تولیدات در برخی حوزه‌ها کاهش یافته» است. او به تولید چای در استان گیلان استناد می‌کند که «از ٧٠هزار تن به ١٨هزار تن کاهش یافته است‌.»

موانع تولید
در جمهوری اسلامی! هرگاه می‌خواهند علت پایین بودن تولید را توضیح بدهند، یا به تحریم‌ها اشاره می‌کنند یا به واردات و قاچاق کالا، اینبار اما دلخوش دلیل دیگری هم می‌آورد: «بخشی از این کاهش تولید ناشی از واردات است اما مشکل اصلی عدم توانایی در تولید بوده که ناشی از بالا بودن هزینه‌های تولید در کشور است‌.» او در توضیح استدلال خود می‌افزاید: «هزینه‌های تولید اعم از بیمه، مالیات، دستمزد کارگران و هزینه‌های جاری موجب شده تا قیمت تمام‌شده تولید کالا بالا رفته و تولید مقرون به صرفه نباشد‌.» [جهان صنعت ۲ مهر ۹۶] جالب آنکه او دستمزد کارگر را هم در اینجا می‌گنجاند، دستمزدی که معمولا یا پرداخت نمی‌شود یا پرداخت آن با تاخیر زیاد صورت می‌گیرد. بر اساس مقایسه‌ی دستمزدهای کارگران در سطح جهان، کارگران ایران در میان کشورهایی قرار دارند که کمترین رقم پرداختی به کارگران در آنها صورت می‌گیرد و نیروی کار ایران جزو ارزانترین نیروهای کار در جهان است.