بدهکاران بانکی کیستند؟
عده‌ای محدود که جزئی از قدرت حاکم هستند یا سفارش شده‌ی حاکمان می‌باشند، سرمایه‌ای کلان را به عنوان وام از بانک‌ها دریافت کرده و باز نمی‌گردانند.
وام‌های کلان
سیدناصر موسوی لارگانی، «عضو کمیسیون اقتصادی مجلس» اعلام کرد: «حجم بالای مطالبات بانک‌ها از مردم برای عده خاصی از شهروندان است این در حالی است که بسیاری از شهروندان وام‌های از یک میلیون تا ۱۰ میلیون تومان اخذ می‌کنند که به‌طور معمول نیز اقساط‌شان را پرداخت می‌کنند». او سپس نتیجه می‌گیرد که «حجم بالای بدهی‌های بانکی نتیجه وصول نشدن وام‌های کلان است.»
بازنگرداندن بدهی‌ها
وام‌های کلان به طور طبیعی در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که در نظام حاکم از موقعیت‌های بالایی برخوردار هستند یا توسط افراد ذی‌نفوذ سفارش شده‌اند. اخذ چنین وام‌هایی با توجه به رانت حکومتی با وثیقه‌گذاری‌هایی صورت می‌گیرد که پایین‌تر از مبلغ وام می‌باشد همچنین افرادی که «این وام‌ها را اخذ کردند به‌طور معمول بدهی‌شان را به بانک‌ها پرداخت نمی‌کنند.»
۱۵۰ میلیارد تومان
گیرندگان وام‌های کلان یا همان نورچشمی‌ها، وام‌ها را به طور معمول در غیر موضوعاتی که وام به اسم آن اخذ شده است هزینه می‌کنند. نتیجه رانت حکومتی در مورد وام‌ها، ۱۵۰ هزار میلیارد تومان مطالبات بانک‌ها از وام گیرندگان خاص است؛ سرمایه‌ای که متعلق به عموم جامعه می‌باشد.
نصف سود تولید
این درحالی است که بانک‌ها اگر به تولیدکننده‌ای وام بدهند، نصف سود تولید را به‌عنوان بهره از تولید‌کننده دریافت می‌کنند، امری که موجب می‌شود تولید کننده در یک سیکل دائمی از بدهکاری به بانک قرار بگیرد. [جهان صنعت ۲ مهر]
