غارت سپرده‌گذاران با هدف حل! مشکل اقتصادی نظام
مسعود نیلی می‌گوید: مهمترین چالش اقتصادی کشور، پرداخت سودهای کلان به سپرده گذاران است؛ نتیجه‌ی عملی حرف او بازپس ندادن پول و سود سپرده‌گذاران در موسسات اعتباری‌ست.
هم‌ذهنی
به تاریخ ۲ مهر، «فعالان بخش خصوصی در جلسه هیات نمایندگان اتاق ایران»، میزبان مسعود نیلی، «مشاوره ویژه» روحانی بودند. او در این جلسه حاضر شده بود تا مخاطبانش از «بخش خصوصی» را با خود هم‌ذهن کند.
ابرچالش‌ها
نیلی از شش ابرچالش در اقتصاد کشور سخن گفت که در حقیقت مروری کوتاه بر سخنرانی اخیرش در دانشگاه صنعتی شریف بود. [ابرچالش‌های اقتصادی خلافت اسلامی] شش ابرچالشی که اینبار به این صورت نیلی از آن یاد می‌کند: «بحران آب، محیط‌زیست، بیکاری، چالش‌های نظام بانکی، صندوق بازنشستگی و کسب و کارهای خرد.» که در آن «بودجه» را که در سخنرانی قبلی خود جزء ابرچالش‌ها آورده بود، حذف و آنرا با «کسب و کارهای خرد» جایگزین کرد؛ جابجایی عمدی یا سهوی؟!
تمرکز
نیلی مخاطبان خود را دعوت می‌کند که تنها بر روی یک موضوع متمرکز شوند تا بتوانند در تعامل با «دولت» از اثرگذاری بیشتری برخوردار باشند. از نظر نیلی نقطه‌ای که او و مخاطبانش از «بخش خصوصی» باید بر آن متمرکز شوند، اجماع بر این امر است که «رفاه مبتنی بر اضمحلال منابع را کنار بگذاریم.»
علت مشکل
اگر از کلمه «رفاه» که به میزان زیادی برای اکثریت ساکنان ایران نامأنوس است، فاصله بگیریم، می‌توان این عبارت را به این صورت ترجمه کرد که جمهوری اسلامی! تاکنون هزینه‌هایش را با حراج و به عبارت دیگر تاراج منابع ملی و سرمایه‌ای کشور تأمین می‌کرده است و از آنجایی که منابع در اقتصاد محدود است، این روند نظام را وارد مراحل بحرانی کرده است، در همین نقطه است که نیلی تأکید می‌کند که «باعث مشکلات اقتصادی ما هیچ کس جز خودمان نیست.»
ساختار بانک‌ها
اما ای کاش نیلی در این نقطه متوقف می‌شد. در ادامه موضوعی که نیلی در پیش می‌گذرد نشاندهنده‌ی ترسیم سیاستی‌ست که اجرای آن زندگی صدها هزار ایرانی به همراه خانواده‌هایشان را در معرض فروپاشی اقتصادی قرار داده است. نیلی تاکید می‌کند که از نظر او «مهمترین چالش اقتصادی کشور در میان شش ابر چالش موجود»، «اصلاح نظام بانکی و نرخ بالای سود سپرده‌ها»ست که «هزینه‌های تولید را بالا برده است». او می‌افزاید اصلاح این امر که «مهمترین مشکل اقتصادی است»، «مقدم بر همه اقدامات دیگری است که در راستای اصلاح ساختار اقتصادی کشور باید انجام شود.» [جهان صنعت ۳ مهر ۹۶]
نخستین نقطه‌ی تعرض این خط کار، اندوخته‌های شهروندان عموما آسیب پذیر، در موسسات اعتباری بود. سپرده‌هایی که نظام به همین بهانه از بازپرداخت اصل و سود آن خودداری کرد و سپرده‌گذاران را نیز به ربا خواری متهم کرد. [«رباخواری»! مالباختگان موسسات مالی در کلام شاه آبادی] این امر در حالی بود که این موسسات توسط نهادهای قدرت ایجاد شده بود، و بعد از آنکه رقمی کلان از پول مردم را جمع‌آوری کردند، یکباره نظام به یاد این موضوع افتاد که نباید به سپرده‌ها سود بالایی تعلق بگیرد؛ البته در نظام مقدس! رباخواری جاده‌ی یکطرفه‌ایست که فقط کارگزاران نظام حق عبور از آن دارند!
نخستین نقطه‌ی تعرض این خط کار، اندوخته‌های شهروندان عموما آسیب پذیر، در موسسات اعتباری بود. سپرده‌هایی که نظام به همین بهانه از بازپرداخت اصل و سود آن خودداری کرد و سپرده‌گذاران را نیز به ربا خواری متهم کرد. [«رباخواری»! مالباختگان موسسات مالی در کلام شاه آبادی] این امر در حالی بود که این موسسات توسط نهادهای قدرت ایجاد شده بود، و بعد از آنکه رقمی کلان از پول مردم را جمع‌آوری کردند، یکباره نظام به یاد این موضوع افتاد که نباید به سپرده‌ها سود بالایی تعلق بگیرد؛ البته در نظام مقدس! رباخواری جاده‌ی یکطرفه‌ایست که فقط کارگزاران نظام حق عبور از آن دارند!
