در حمایت از خواهرم گلرخ سه روز اعتصاب غذا می کنم
به راستی که چه درمانده‌اند آنهایی که چشم تنگشان را به پنجره‌های روشن و آفتاب‌گیر کلبه‌های کوچک دیگران دوخته‌اند و سر سفره‌های خوشبختی دیگران همچون صیادی گرسنه و شکم‌پرورانه نشسته‌اند.
گلرخ عزیزم، ایامی را به یاد دارم که آرش در اعتصاب غذا بود و تو محکم و استوار بدون درخواست ملاقات یا تماس تلفنی صبورانه با دلی پرتلاطم در انتظار روزهای پیش رو لحظه شماری می‌کردی.
آری عزیزم؛ مستبدان و ستمگران تاریخ پرنده سعادت دیگران را نمی‌توانند به دام بیاندازند و در قفس محبوس کنند و مملو از عقده‌های حقارت با مشقتی استخوان‌شکن می‌کوشند از ما موجودی افسرده و بیمار و ذلیل بسازند.
آنها چیزی نمی‌خواهند جز اینکه ظل کینه و نفرت بر دیوار کوتاه کلبه‌ی روشن ما بیفتد و همه چیز را کدر کند.
خواهرم، گلرخ عزیزم، آری ما با درد زاده شدیم و درد و رنج بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی ماست.
دستانت را به من بده تا قلب‌هایمان را به هم پیوند بزنیم و از این فصل گذر بکنیم و با آرامشی به اعماق اقیانوس‌ها و به وسعت آسمان‌ها، سیاهی‌ها را از تن کلمات پاک کنیم.
شاید سخت، شاید دردمندانه، شاید رنج‌آور ولی بدون شک به درستی زندگی خواهیم کرد؛ ما بر این درد پیروز خواهیم شد.
آزادی امروز یک روز به ما نزدیک‌تر شده است.
شنیده‌ام با توجه به اینکه بیش از ۶۰ روز از اعتصاب غذای گلرخ در زندان جهنمی قرچک گذشته، او نه توان راه رفتن دارد و نه توان حرف زدن و بیش از ۲۰ کیلو وزن کم کرده است.
در حمایت از او و درخواست او برای برگشت به اوین از تاریخ ۱۵ فرودین ماه ۱۳۹۷، به مدت سه روز اعتصاب غذا می‌کنم و از تمامی وجدان‌های بیدار و مجامع بین‌المللی و حقوق بشری درخواست دارم برای نجات جان گلرخ اقدام فوری بکنند.
مریم اکبری منفرد
زندان اوین
بهار ۹۷
مارا درحساب های زیر دنبال کنید توئیترkhozestan_khoro@ کانال تلگرام khozestan_khorosh@ ادمین کانال تلگرام manouch_ra@
