مریم اکبری منفرد زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در نامه ای اعتراض خود را نسبت به عدم پاسخگویی به اعتصاب آتنا دائمی و گلرخ نشان داده است.
وی در این نامه نوشته است: “من از زندان اوین، از پشت دیوارهای سنگی دست استمداد به سوی مجامع بین المللی و نهادهای حقوق بشری دراز می کنم و از همه ی کسانی که قلبشان برای انسان و انسانیت می تپد تقاضا دارم فریاد مادر گلرخ و آتنا را بشنویید که چشمان امیدوار مادران به سوی شماهاست”.
اعتصاب غذا واژه ایی آشناست اما شنیدن آن کجا و شاهد درد کشیدن یک انسان که در اعتصاب غذا به سر می برد کجا؟! زیر فوران درد و هر روز ذره ایی از وجودت آب شدن و تو چاره ای جز ادامه ی مسیر برایت نباشد و هر روز ناتوان تر از روز قبل ولی مصمم تر در مسیری که پای نهاده ای.
مارا درحساب های زیر دنبال کنید توئیترkhozestan_khoro@
کانال تلگرام khozestan_khorosh@
ادمین کانال تلگرام manouch_ra@
