روز 23تیر1394 توافق جامع و نهایی هسته‌یی وین یا "برجام" بین رژیم و کشورهای گروه 5+1شامل چین، فرانسه، روسیه، انگلستان،آمریکا و آلمان) منعقد شد.
در جریان این توافق جام‌زهر بر رژیم تحمیل شد و به‌طور اساسی از برنامه در حال پیشرفت اتمی عقب‌نشینی کرد، آن‌چنان که به گفته رسانه‌ها و مهره‌های باند خامنه‌ای تنها پوسته‌یی از آن باقیماند.
این توافق از روز امضا تا کنون، مستمراً باعث نزاع باندهای درونی رژیم بوده و هم‌اکنون نیز ادامه دارد و هر روزهم عمق و گسترش بیشتری پیدا می‌کند.
باند خامنه‌ای در حمله به برجام آن را «چوب حراج بر امنیت و استقلال» نظام توصیف می‌کند، و باند روحانی در دفاع از آن خطاب به باند خامنه‌ای می‌گوید بگویید اگر برجام نبود چه می‌شد و قضایا چه صورتی پیدا می‌کرد؟
مستمسک دفاع این باند از برجام موضوع زهرخوران خمینی دجال در جریان جنگ ضدمیهنی با عراق است، که در جریان آن خمینی به‌گونه‌یی ذلت‌بار تسلیم قطعنامه 598 شد.
باند روحانی خطاب به باند خامنه‌ای می‌گوید چرا آن موقع درباره پذیرش قطعنامه 598 چیزی نگفتید و...
در این رابطه است که اسحاق جهانگیری معاون آخوند حسن روحانی می‌گوید: همه گفتند قطعنامه 598 گل بی‌عیب است اما درباره برجام با هم دعوا کردیم امروز باید همه در کنار هم باشیم و اختلافات را کنار بگذاریم تا بتوانیم از همه ظرفیتهای مثبتی که در برجام وجود دارد به نفع کشور و حل مشکلات مردم استفاده کنیم و اجازه ندهیم نقشه دشمن برای جلوگیری از تحقق فرصتهای برجام برای کشورمان، عملیاتی و محقق شود.(سایت انتخاب 10بهمن 96)
سایت حکومتی عصر ایران 10بهمن 96 نیز نه تنها از برجام دفاع می‌کند بلکه آن را الگویی می‌داند برای خوردنجام‌زهر موشکی و منطقه‌یی و در این رابطه می‌نویسد: اگر چهار ماه پیش ایران خود پیشنهاد مذاکره درباره موضوعاتی غيراز برجام را داده بود می‌توانست مذاکرات مربوط را نه مختص به خود، بلکه درباره مجموعه‌یی از کشورهای منطقه از جمله عربستان اعمال کند. بدین ترتیب ضمن حفظ برجام، حل و فصل برخی از مهم‌ترین مسائل منطقه‌یی را نیز در قالبی چندجانبه (همچون مدل 1+5در مذاکرات هسته‌ای) پیش ببرد.
این سایت حکومتی مصیبت را آنجا می‌داند که اگر رژیم هم‌چنان حاضر نشود درباره برنامه موشکی و منطقه‌یی مذاکره کنند، در این صورت ”این احتمال وجود دارد که با تحریم‌هایی از جانب اتحادیه اروپا مواجه شود برجام بدون آمریکا معنا ندارد و مهم‌ترین دلیل آن بازگشت تحریمهای اولیه و به‌خصوص ثانویه علیه ایران است.
همین سایت در مطلب دیگری با عنوان «اگر برجام نداشتیم دقیقاً چه داشتیم؟» مخالفان برجام را سرزنش می‌کند و از آنها می‌پرسد: دوستان دلواپس از برجام راضی نیستند اما باید به مردم بگویند اگر ایران به برجام نرسیده بود الآن در کدام نقطه ایستاده بود؟ شرایط ایران بهتر از وضع موجود بود یا بدتر؟ به نظر می‌رسد این دوستان فقط از برجام انتقاد می‌کنند و هیچ جایگزینی برای آن ندارند.بهتر است همه پشت برجام باشیم تا گره‌های بیشتری از دست و پای ایران باز شود.(عصر ایران 10بهمن96)
صرفنظر از منافع و دعواهای باندی برای چپاول بیشتر و پیش برد سیاستهای ضدمردمی، در دعوای آنها بر سر برجام، این امر واقعیت دارد که چنان‌چه رژیم جام‌زهر اتمی را نمی‌خورد، می‌بایست منتظر عواقب آن هم می‌بود.
یعنی این‌که باید پیه تحریمهای بیشتر را به خود می‌مالید و همچنین آماده برخورد و درگیری احتمالی با جامعه جهانی و بویژه آمریکا می‌شد.
اما موضوع مهمتر این است با وجود خوردن جام‌زهر و کوتاه‌آمدن از این برنامه ضدمردمی، در حال حاضر جام‌زهربیش‌از‌پیش بر پیکره فرتوت نظام ولایت عمل می‌کند.
زیرا در حال حاضر این توافق به شکل کنونی‌اش مورد قبول دولت آمریکا نیست و به گفته رکس تیلرسون وزیرخارجه این کشور، آمریکا با متحدان و امضا کنندگان برجام به توافق رسیده که برای بررسی ” نواقص برجام“ همکاری کنند.
تیلرسون در این زمینه گفت:”معمولا تاریک‌ترین لحظه پیش از سپیده‌دم است.گروه‌های کاری از هم‌اکنونبررسی‌های خود را آغاز کرده‌اند تا ابعاد قضیه را معلوم کنند و ببینند تا چه حد به مشارکت دادن ایران نیاز است.“(خبرگزاری رویتر7بهمن 96)
بنابراین هم‌اکنون نیز توافق ذلت‌بار برجام گلوی رژیم را فشار می‌دهد و هنوز هم با گذشت بیش از حدود 2.5سال از امضای آن، و به‌رغم دود ودم دولت روحانی و شرکا در این زمینه، نه تنها در حال حاضر این توافق ذلت‌بار تثبیت شده نیست، بلکه نظام ولایت برای این‌که حمایت کشورهایی نظیر آلمان، فرانسه و انگلیس را برای حمایت از برجام به دست بیاورد، می‌بایست جام‌زهر منطقه‌یی و موشکی را هم بخورد.
یعنی از یکی دیگر از اهرم های بقای خودتحت عنوان عمق استراتژیک دست بردارد و به قول علی خامنه‌ای و پاسدار علی شمخانی در داخل مرزهای کشور و در شهرها با مردم عاصی و قیام آفرین بجنگد.
واضح است که این تهدید برای حاکمیت آخوندی در میان سایر تهدیدها بزرگتر و مرگبارتر خواهد بود، هم‌چنان که در جریان قیام ایران ارکان نظام ولایت به لرزه افتاد.
