فشار علیه زندانیان سیاسی توسط نظام ولایت فقیه یک نوع انتقام‌گیری از زندانیان مقاومی‌ست که با وجود شرایط زندان در کنار قیام آفرینان قرار می‌گیرند. مجید شکوهی طی کنفرانسی در ایران آزادی به بررسی این موضوع پرداخته است.
سلام بر شما بینندگان عزیز و وقت همه شما بخیر
این روزها شاهد موج جدیدی از دستگیری‌ها و همچنین اعمال فشار و سرکوب از سوی رژیم پا به گور آخوندی بر روی زندانیان سیاسیِ مقاوم هستیم. به دنبال آن موج گسترده حمایت از زندانیان سیاسی و بازداشتیهای اخیر از یک سو و محکومیت رژیم جنایتکار آخوندی از سوی دیگر هم در میان مردم و فضای مجازی و هم در سطح بین‌المللی آغاز شد.
از یک طرف فشار روی زندانیان سیاسی افزایش داشته، از جمله زندانی سیاسی علی معزی با وجود ابتلا به سرطان پروستات دژخیمان به بهانه عدم تقبل این زندانی مقاوم به پوشیدن لباس زندان و یا تن دادن به انتقال با تحقیر با دستبند و پابند مانع اعزام وی به بیمارستان جهت درمان می‌شوند، و یا آتنا دائمی و گلرخ ایرایی، که با ضرب و شتم به زندان قرچک ورامین منتقل شدند روز شنبه ۱۴بهمن اعتصاب غذای تر خودشون رو شروع کردن و اعلام کردند که از روز بیست ویکم این اعتصاب را به اعتصاب خشک تبدیل می‌کنیم.
لازمه یاد آوری بکنم که همزمان با ضرب و شتم این دو زندانی مقاوم و انتقال اونها به زندان قرچک ورامین زندانیان سیاسی آرش صادقی و سهیل عربی هم در اعتراض به این اقدام ضد حقوق بشری رژیم دست به اعتصاب غذا زده بودند.
از طرف دیگه ۲۹ تن از زنان به بهانه بی حجابی دستگیر شدند یا ظرف روزهای جمعه و شنبه شاهد هجوم مأموران سرکوبگر به کارگران هفت تپه بودیم که هنوز هم ادامه دارد.
در همین رابطه بحث امروزمون رو اختصاص دادیم به همین موضوع یعنی موج جدیدی از سرکوب، که هدف رژیم در این اقدامات چه بود؟
آیا باید این را یک اقدام تهاجمی از سوی رژیم ارزیابی کرد یا تلاشهای مذبوحانه یک رژیم پا بگور را به نمایش می‌گذاره؟!
در همین رابطه سئوالاتی هم به دستمون رسیده که من اونها رو دسته بندی کردم تا در این برنامه به پاسخ آنها بپردازیم.
این روزها شاهد موج جدیدی از دستگیری‌ها و همچنین اعمال فشار و سرکوب از سوی رژیم پا به گور آخوندی بر روی زندانیان سیاسیِ مقاوم هستیم. به دنبال آن موج گسترده حمایت از زندانیان سیاسی و بازداشتیهای اخیر از یک سو و محکومیت رژیم جنایتکار آخوندی از سوی دیگر هم در میان مردم و فضای مجازی و هم در سطح بین‌المللی آغاز شد.
از یک طرف فشار روی زندانیان سیاسی افزایش داشته، از جمله زندانی سیاسی علی معزی با وجود ابتلا به سرطان پروستات دژخیمان به بهانه عدم تقبل این زندانی مقاوم به پوشیدن لباس زندان و یا تن دادن به انتقال با تحقیر با دستبند و پابند مانع اعزام وی به بیمارستان جهت درمان می‌شوند، و یا آتنا دائمی و گلرخ ایرایی، که با ضرب و شتم به زندان قرچک ورامین منتقل شدند روز شنبه ۱۴بهمن اعتصاب غذای تر خودشون رو شروع کردن و اعلام کردند که از روز بیست ویکم این اعتصاب را به اعتصاب خشک تبدیل می‌کنیم.
لازمه یاد آوری بکنم که همزمان با ضرب و شتم این دو زندانی مقاوم و انتقال اونها به زندان قرچک ورامین زندانیان سیاسی آرش صادقی و سهیل عربی هم در اعتراض به این اقدام ضد حقوق بشری رژیم دست به اعتصاب غذا زده بودند.
از طرف دیگه ۲۹ تن از زنان به بهانه بی حجابی دستگیر شدند یا ظرف روزهای جمعه و شنبه شاهد هجوم مأموران سرکوبگر به کارگران هفت تپه بودیم که هنوز هم ادامه دارد.
در همین رابطه بحث امروزمون رو اختصاص دادیم به همین موضوع یعنی موج جدیدی از سرکوب، که هدف رژیم در این اقدامات چه بود؟
آیا باید این را یک اقدام تهاجمی از سوی رژیم ارزیابی کرد یا تلاشهای مذبوحانه یک رژیم پا بگور را به نمایش می‌گذاره؟!
در همین رابطه سئوالاتی هم به دستمون رسیده که من اونها رو دسته بندی کردم تا در این برنامه به پاسخ آنها بپردازیم.
پرسش: این موج جدید فشارها به چه دلیل و با چه هدفی روی زندانیان شروع شده است؟
مجید شکوهی: قبل از پاسخ مشخص به این سئوال باید دید که این اقدام رژیم یک اقدام تهاجمی و بقول معروف از موضع قدرته یا برعکس به‌غایت از موضع ضعفه، فهم این خیلی تعیین کننده است و نحوه برخورد ما با این موضوع را تعیین تکلیف می‌کنه!
دشمن زبون البته می‌خواهد این را علامت قدرت خودش نشون بده،
اما آیا این قدرتنمایی واقعی است و یا یک اشتباه محاسبه جدی و ناشی از هم گسیختگی بیشتر و بیشتر و وحشت رژیم در موقعیت کنونی از مردم و جوانان این سرزمینه؟
بایستی گفت که این اقدام رژیم در وضعیتی است که قیام دیماه و استمرار این اعتراضات بهمن ماه انجام گرفته و این موضوع اتفاقا یک مبنای جدی در موقعیت کنونی جامعه و رژیم چه در شرایط داخلی و چه در شرایطی بین المللی است. کما اینکه می بینیم در اثر قیام مردم، ریزش عوامل سرکوب نیز هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود.
در شرایطی که دیگر مماشاتی با این رژیم در کار نیست و بطور خاص آمریکا تحریمهای جدی برای نقض حقوق بشر اعمال کرده و اعلام کرده که در کنار مردم ایران است و وضعیت حقوق بشر را مانیتور می‌کند! همچنین تمامی وضعیت و ارتباطات و مبادلات باصطلاح بین المللی رژیم با اروپا نیز زیر سوال هستش و همه خواهان تعیین تکلیف وضعیت تحریم های موشکی و یا بحث حقوق بشر با این نظام فاسد هستند و رابطه اون رو با قراداد و توافق برجام مرتبط می‌دوند! و وضعیت اقتصادی رژیم نیز در داخل بطور خاص طی هفته های اخیر و تجمعات در مقابل بانک ملی بدلیل خالی بودن بانک و پاسخگو نبودن به مردم برای اخذ پولهایشان و همه و همه بیانگر وضعیت بغایت ضعیف و بن بست مطلق این نظام هستش
پس آیا می‌توان گفت که این اقدام از موضع قدرته؟
بایستی خدمتتون عرض کنم مطلقا خیر!
رژیم، ضعیفتر، مفلوک تر و ترسوتر از این است که بتواند هم در جبهه داخلی و هم در جبهه بین المللی و منطقه ای اقدام به چنین مقابله ای بکنه و این البته باز همان دستگاه و سیاست همیشگی این نظام مفلوک هستش که سعی می‌کرده با دود و دم و ایجاد توحش نظام خودشو حفظ کنه و اینبار بنظرم یک اشتباه محاسبه جدی رو مرتکب شده.
بنابراین باید هر چه بیشتر فشار رو به رژیم افزایش بدیم باید به دستگیری و شکنجه و انتقال زندانیان و نقض حقوق اونها اتفاقا بیشتر و گسترده تر اعتراض کنیم که نقض خانواده ها و تمامی آحاد مردم برای شکستن این ترفند رژیم خیلی جدی و بارز هستش.
دشمن زبون البته می‌خواهد این را علامت قدرت خودش نشون بده،
اما آیا این قدرتنمایی واقعی است و یا یک اشتباه محاسبه جدی و ناشی از هم گسیختگی بیشتر و بیشتر و وحشت رژیم در موقعیت کنونی از مردم و جوانان این سرزمینه؟
بایستی گفت که این اقدام رژیم در وضعیتی است که قیام دیماه و استمرار این اعتراضات بهمن ماه انجام گرفته و این موضوع اتفاقا یک مبنای جدی در موقعیت کنونی جامعه و رژیم چه در شرایط داخلی و چه در شرایطی بین المللی است. کما اینکه می بینیم در اثر قیام مردم، ریزش عوامل سرکوب نیز هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود.
در شرایطی که دیگر مماشاتی با این رژیم در کار نیست و بطور خاص آمریکا تحریمهای جدی برای نقض حقوق بشر اعمال کرده و اعلام کرده که در کنار مردم ایران است و وضعیت حقوق بشر را مانیتور می‌کند! همچنین تمامی وضعیت و ارتباطات و مبادلات باصطلاح بین المللی رژیم با اروپا نیز زیر سوال هستش و همه خواهان تعیین تکلیف وضعیت تحریم های موشکی و یا بحث حقوق بشر با این نظام فاسد هستند و رابطه اون رو با قراداد و توافق برجام مرتبط می‌دوند! و وضعیت اقتصادی رژیم نیز در داخل بطور خاص طی هفته های اخیر و تجمعات در مقابل بانک ملی بدلیل خالی بودن بانک و پاسخگو نبودن به مردم برای اخذ پولهایشان و همه و همه بیانگر وضعیت بغایت ضعیف و بن بست مطلق این نظام هستش
پس آیا می‌توان گفت که این اقدام از موضع قدرته؟
بایستی خدمتتون عرض کنم مطلقا خیر!
رژیم، ضعیفتر، مفلوک تر و ترسوتر از این است که بتواند هم در جبهه داخلی و هم در جبهه بین المللی و منطقه ای اقدام به چنین مقابله ای بکنه و این البته باز همان دستگاه و سیاست همیشگی این نظام مفلوک هستش که سعی می‌کرده با دود و دم و ایجاد توحش نظام خودشو حفظ کنه و اینبار بنظرم یک اشتباه محاسبه جدی رو مرتکب شده.
بنابراین باید هر چه بیشتر فشار رو به رژیم افزایش بدیم باید به دستگیری و شکنجه و انتقال زندانیان و نقض حقوق اونها اتفاقا بیشتر و گسترده تر اعتراض کنیم که نقض خانواده ها و تمامی آحاد مردم برای شکستن این ترفند رژیم خیلی جدی و بارز هستش.
پرسش: الان زندانیانی که زیر فشار هستند در چه وضعتی به سر می برند؟
مجید شکوهی: همچنانکه در شروع برنامه به خدمتتون عرض کردم. اعمال فشار بر زندانیان سیاسی بطور خاص زندانیان مقاوم ادامه داشته و حتی فشار روی زندانیان بیمار رو به قصد تمام کش کردن اونها رژیم جنایتکار ادامه میده. از جمله از تازه ترین وضعیت زندانیان همین دیروز ماموران رژیم سعی داشتند که زندانی سیاسی مقاوم علی معزی رو با وضعیت تحقیر آمیز دستبند و پابند و لباس زندان باصطلاح به بیمارستان اعزام کنند که این زندانی مقاوم از پذیرش آن سر باز زد و حاضر نشد حتی برای این بیماری جدی اش تن به تحقیر رژیم بده.
در رابطه با تشدید فشارهای ضد انسانی علیه زندانیان همزمان با قیام توسط رژیم شورای ملی مقاومت ایران نیز در روز ۱۳ بهمن اطلاعیه ای صادر کرد که خوبه به نکاتی از اون اشاره کنیم:
در این اطلاعیه آمده است که زندانیان در سالن۱۰بند۴ زندان گوهردشت در شرایطی وخیم به‌سر می‌برند. این زندانیان شش ماه قبل با ضرب و شتم وحشیانه از سالن۱۲به این سالن منتقل شدند که شرایط بسیار سختی دارد. دژخیمان با نابود کردن پرونده‌های پزشکی زندانیان و جلوگیری از انتقال آنها به بیمارستان و حتی بهداری زندان، قصد زجرکش کردن آنان را دارند.
در رابطه با تشدید فشارهای ضد انسانی علیه زندانیان همزمان با قیام توسط رژیم شورای ملی مقاومت ایران نیز در روز ۱۳ بهمن اطلاعیه ای صادر کرد که خوبه به نکاتی از اون اشاره کنیم:
در این اطلاعیه آمده است که زندانیان در سالن۱۰بند۴ زندان گوهردشت در شرایطی وخیم به‌سر می‌برند. این زندانیان شش ماه قبل با ضرب و شتم وحشیانه از سالن۱۲به این سالن منتقل شدند که شرایط بسیار سختی دارد. دژخیمان با نابود کردن پرونده‌های پزشکی زندانیان و جلوگیری از انتقال آنها به بیمارستان و حتی بهداری زندان، قصد زجرکش کردن آنان را دارند.
آرش صادقی که از روز ۵ بهمن دست به اعتصاب غذا زده در وضعیت وخیمی به‌سر می‌برد. او به‌خاطر اعتصاب‌غذای ۷۰روزه قبلی‌اش از بیماریهای مختلف رنج می‌برد و در شرایط بسیار وخیمی است. دژخیمان او را از کمترین رسیدگی درمانی ضروری محروم کرده‌اند.
مجید اسدی مبتلا به انواع بیماریها از جمله تومور معده از دردی طاقت‌فرسا رنج می‌برد و حسن صادقی به‌خاطر ضرباتی که شکنجه‌گران به‌سر و چشم او وارد کرده‌اند در معرض خطر پاره‌شدن رگهای چشم و نابینایی قرار دارد.
در ادامه آمده است که: دژخیمان برای شدت‌بخشیدن به فشار علیه زندانیان سالن۱۰بند۴ گوهردشت برای هفت تن از آنها شامل آقایان سعید ماسوری، حسن صادقی، امیر قاضیانی، جعفر اقدامی، ابوالقاسم فولادوند، سعید شیرزاد و ابراهیم فیروزی تحت عنوان شعار دادن علیه خامنه‌ای و اخلال در نظم زندان دست به پرونده‌سازی زده‌اند..
حمزه درویش ۲۳ساله از زندانیان اهل سنت که بیمار است و نیازمند مراقبتهای پزشکی است، در روز ۱۱بهمن، به‌نحوی وحشیانه از سالن ۱۰بند ۴ زندان گوهردشت به قرنطینه این زندان منتقل شد.
رامین و افشین حسین پناهی از زندانیان سیاسی کرد که از روز ۷بهمن در زندان سنندج دست به اعتصاب غذا زده‌اند، در روز ۱۱بهمن به سلولهای انفرادی این زندان منتقل شدند. رامین حسین پناهی به اعدام محکوم شده است. افشین برادر او نیز به‌دنبال دستگیری برادرش رامین بازداشت و به اتهام تبلیغ علیه نظام و مشارکت در برگزاری مراسم عید نوروز به هشت سال و نیم زندان محکوم شده است. پدر ۷۸ساله این دو زندانی در اعتراض به احکام ظالمانه علیه فرزندانش و در همبستگی با آنها به‌رغم سالخوردگی و بیماری دست به اعتصاب غذا زده است.
از سرنوشت زندانی سیاسی مهدی فراحی شاندیز که در ۱۷دی به دستور سردژخیم شهروی، به‌اصطلاح قاضی دادگاه کرج به اتهام سردادن شعار مرگ بر خامنه‌ای به سلولهای انفرادی زندان مرکزی کرج منتقل شد، خبری در دست نیست. مقیسه جلاد به خانواده وی گفته است که او را از سلول انفرادی به بند عمومی منتقل نمی‌کنند.
آتنا دائمی و گلرخ ایرایی، دو زن زندانی سیاسی که از روز ۴بهمن به‌دنبال یک توطئه و پرونده‌سازی جدید، پس از ضرب و شتم وحشیانه به زندان قرچک ورامین انتقال یافتند، بدون امکانات و لوازم فردی، در این زندان که یک اردوگاه مرگ است و به آن کهریزک دوم می‌گویند در شرایطی بسیار دشوار به‌سر می‌برند. در این زندان که از چند سوله تشکیل شده، آنها حداقل امکانات برای استراحت در سرمای زمستان را ندارند. سلامت آنها همچنین به‌خاطر وجود شمار بالایی از زندانیان معتاد و مبتلا به بیماریهای خطرناک در خطر است. سردژخیمان در پاسخ به مراجعات مکرر خانواده‌های آنها گفته‌اند آنها را به اوین باز نخواهند گرداند.
زندانی سیاسی سهیل عربی در روز دوشنبه ۹بهمن از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد. به هنگام ورودش به زندان،گله‌یی از شکنجه‌گران، او را که در ششمین روز اعتصاب‌غذایش بود عریان کرده و به‌نحوی وحشیانه مضروب کردند و در حالی که مجروح و خونین بود بدون لباس در محوطه بیرون زندان در هوای سرد نگه‌داشتند تا به‌زور در قبال این شکنجه‌ها و رفتار وحشیانه از او رضایت بگیرند. تمامی وسایل فردی و کتابهای او را تخریب و پاره کردند.
سهیل عربی، وبلاگر و عکاس ۳۲ساله، از روز ۴بهمن در اعتراض به ضرب و شتم آتنا دائمی و گلرخ ایرایی و انتقال آنها به قرچک ورامین دست به اعتصاب غذا زده است. او طی پیامی در این باره نوشت: برای انسانهایی که از خود گذشته‌اند تا ما را بیدار کنند جانم را می‌دهم. اما چه کنم که اکنون در زندانم و راهی جز اعتصاب غذا برای اعتراض به شکنجه‌گران و جلادها ندارم…تنها یکبار زندگی می‌کنیم و هیچ تهدید و شکنجه‌یی نباید ما را از خوب زیستن بهراساند…
محمد صابر ملک رئیسی از زندانیان اهل سنت بلوچ که به زندان اردبیل تبعید شده است به‌دنبال اعتصاب ۳۹روزه خود از بیماریهای مختلف از جمله مشکلات گوارشی رنج می‌برد. اما شکنجه‌گری که نقش پزشک را در زندان به عهده دارد به او گفته است: تو را ویزیت نمی‌کنم. می خواستی اعتصاب نکنی. قبل از اعتصاب باید به عواقب این کار فکر می‌کردی.
زندانی سیاسی ارژنگ داوودی ۶۴ساله که در زندان زاهدان در تبعید به‌سر می‌برد به‌رغم ابتلا به بیماری دیابت از رسیدگی‌های درمانی مورد نیاز خود محروم است.
حتما اطلاع دارید که تعدادی از دانشجویان و فعالین مدنی رو طی روزهای اخیر نیز در کرمانشاه و تهران دستگیر کرده بودند که فعلا از وضعیت اونها اطلاعی در دست نیست.
همچنین تعدادی از کارگران شرکت نیشکر هفت تپه از جمله نمایندگان این کارگران رو بازداشت کرده اند. باید بگم که ماموران جنایتکار و دژخیمان رژیم صبح امروز یکشنبه ۲۳ تن از این کارگران بازداشتی و نمایندگان اونها رو با دستبند و پابند از پاسگاه هفت تپه به دادگستری شوش برده بودند و اعمال این تحقیر جنایتکارانه علیه کارگرانی که دستمزد و دسترنج خودشون رو می‌خوان فقط به مقاومت و ایستادگی اونها عمق میده و میدونند که این نظام فاسد چقدر و با چه عمق و کینه ای بر علیه کارگران زحمتکش این مرز و بومه!
بله به این کارگران آزاده بایستی درود فرستاد و همچنین به خانواده ها و اقوام و دوستان اونها بایستی گفت که در مقابل این جنایت فریاد اعتراض خودتون را بلند کنید و با حضور در مقابل دادگستری شوش خواهان آزادی فوری کارگران بازداشتی و محاکمه کسانی بشوید که صبح امروز حمله وحشیانه ای را به کارگران رنجدیده نیشکر هفت تپه سازمان دادند.
مجید اسدی مبتلا به انواع بیماریها از جمله تومور معده از دردی طاقت‌فرسا رنج می‌برد و حسن صادقی به‌خاطر ضرباتی که شکنجه‌گران به‌سر و چشم او وارد کرده‌اند در معرض خطر پاره‌شدن رگهای چشم و نابینایی قرار دارد.
در ادامه آمده است که: دژخیمان برای شدت‌بخشیدن به فشار علیه زندانیان سالن۱۰بند۴ گوهردشت برای هفت تن از آنها شامل آقایان سعید ماسوری، حسن صادقی، امیر قاضیانی، جعفر اقدامی، ابوالقاسم فولادوند، سعید شیرزاد و ابراهیم فیروزی تحت عنوان شعار دادن علیه خامنه‌ای و اخلال در نظم زندان دست به پرونده‌سازی زده‌اند..
حمزه درویش ۲۳ساله از زندانیان اهل سنت که بیمار است و نیازمند مراقبتهای پزشکی است، در روز ۱۱بهمن، به‌نحوی وحشیانه از سالن ۱۰بند ۴ زندان گوهردشت به قرنطینه این زندان منتقل شد.
رامین و افشین حسین پناهی از زندانیان سیاسی کرد که از روز ۷بهمن در زندان سنندج دست به اعتصاب غذا زده‌اند، در روز ۱۱بهمن به سلولهای انفرادی این زندان منتقل شدند. رامین حسین پناهی به اعدام محکوم شده است. افشین برادر او نیز به‌دنبال دستگیری برادرش رامین بازداشت و به اتهام تبلیغ علیه نظام و مشارکت در برگزاری مراسم عید نوروز به هشت سال و نیم زندان محکوم شده است. پدر ۷۸ساله این دو زندانی در اعتراض به احکام ظالمانه علیه فرزندانش و در همبستگی با آنها به‌رغم سالخوردگی و بیماری دست به اعتصاب غذا زده است.
از سرنوشت زندانی سیاسی مهدی فراحی شاندیز که در ۱۷دی به دستور سردژخیم شهروی، به‌اصطلاح قاضی دادگاه کرج به اتهام سردادن شعار مرگ بر خامنه‌ای به سلولهای انفرادی زندان مرکزی کرج منتقل شد، خبری در دست نیست. مقیسه جلاد به خانواده وی گفته است که او را از سلول انفرادی به بند عمومی منتقل نمی‌کنند.
آتنا دائمی و گلرخ ایرایی، دو زن زندانی سیاسی که از روز ۴بهمن به‌دنبال یک توطئه و پرونده‌سازی جدید، پس از ضرب و شتم وحشیانه به زندان قرچک ورامین انتقال یافتند، بدون امکانات و لوازم فردی، در این زندان که یک اردوگاه مرگ است و به آن کهریزک دوم می‌گویند در شرایطی بسیار دشوار به‌سر می‌برند. در این زندان که از چند سوله تشکیل شده، آنها حداقل امکانات برای استراحت در سرمای زمستان را ندارند. سلامت آنها همچنین به‌خاطر وجود شمار بالایی از زندانیان معتاد و مبتلا به بیماریهای خطرناک در خطر است. سردژخیمان در پاسخ به مراجعات مکرر خانواده‌های آنها گفته‌اند آنها را به اوین باز نخواهند گرداند.
زندانی سیاسی سهیل عربی در روز دوشنبه ۹بهمن از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد. به هنگام ورودش به زندان،گله‌یی از شکنجه‌گران، او را که در ششمین روز اعتصاب‌غذایش بود عریان کرده و به‌نحوی وحشیانه مضروب کردند و در حالی که مجروح و خونین بود بدون لباس در محوطه بیرون زندان در هوای سرد نگه‌داشتند تا به‌زور در قبال این شکنجه‌ها و رفتار وحشیانه از او رضایت بگیرند. تمامی وسایل فردی و کتابهای او را تخریب و پاره کردند.
سهیل عربی، وبلاگر و عکاس ۳۲ساله، از روز ۴بهمن در اعتراض به ضرب و شتم آتنا دائمی و گلرخ ایرایی و انتقال آنها به قرچک ورامین دست به اعتصاب غذا زده است. او طی پیامی در این باره نوشت: برای انسانهایی که از خود گذشته‌اند تا ما را بیدار کنند جانم را می‌دهم. اما چه کنم که اکنون در زندانم و راهی جز اعتصاب غذا برای اعتراض به شکنجه‌گران و جلادها ندارم…تنها یکبار زندگی می‌کنیم و هیچ تهدید و شکنجه‌یی نباید ما را از خوب زیستن بهراساند…
محمد صابر ملک رئیسی از زندانیان اهل سنت بلوچ که به زندان اردبیل تبعید شده است به‌دنبال اعتصاب ۳۹روزه خود از بیماریهای مختلف از جمله مشکلات گوارشی رنج می‌برد. اما شکنجه‌گری که نقش پزشک را در زندان به عهده دارد به او گفته است: تو را ویزیت نمی‌کنم. می خواستی اعتصاب نکنی. قبل از اعتصاب باید به عواقب این کار فکر می‌کردی.
زندانی سیاسی ارژنگ داوودی ۶۴ساله که در زندان زاهدان در تبعید به‌سر می‌برد به‌رغم ابتلا به بیماری دیابت از رسیدگی‌های درمانی مورد نیاز خود محروم است.
حتما اطلاع دارید که تعدادی از دانشجویان و فعالین مدنی رو طی روزهای اخیر نیز در کرمانشاه و تهران دستگیر کرده بودند که فعلا از وضعیت اونها اطلاعی در دست نیست.
همچنین تعدادی از کارگران شرکت نیشکر هفت تپه از جمله نمایندگان این کارگران رو بازداشت کرده اند. باید بگم که ماموران جنایتکار و دژخیمان رژیم صبح امروز یکشنبه ۲۳ تن از این کارگران بازداشتی و نمایندگان اونها رو با دستبند و پابند از پاسگاه هفت تپه به دادگستری شوش برده بودند و اعمال این تحقیر جنایتکارانه علیه کارگرانی که دستمزد و دسترنج خودشون رو می‌خوان فقط به مقاومت و ایستادگی اونها عمق میده و میدونند که این نظام فاسد چقدر و با چه عمق و کینه ای بر علیه کارگران زحمتکش این مرز و بومه!
بله به این کارگران آزاده بایستی درود فرستاد و همچنین به خانواده ها و اقوام و دوستان اونها بایستی گفت که در مقابل این جنایت فریاد اعتراض خودتون را بلند کنید و با حضور در مقابل دادگستری شوش خواهان آزادی فوری کارگران بازداشتی و محاکمه کسانی بشوید که صبح امروز حمله وحشیانه ای را به کارگران رنجدیده نیشکر هفت تپه سازمان دادند.
پرسش: چه اقداماتی در سطح بین‌المللی برای فشار روی رژیم این روزها وجود داشته؟
مجید شکوهی: همچنانکه گفتم اعتراضات خانواده های زندانیان و پیگیری و اعتراضات و تجمعاتشان در مقابل دستگاههای قضاییه ادامه داشته و همچنین بعضی از اعضای خانواده های زندانیان اقدام به اعتصاب غذای اعتراضی نموده اند و یا بعضی از خانواده ها بدلیل افشاگری ها و یا ارسال نامه های اعتراضی برای دادخواهی وضعیت زندانیان از مجامع بین المللی تحت فشار و یا احضار دستگاههای اطلاعاتی رژیم قرار گرفته اند که البته فکر نمی‌کنم که این خانواده ها عقب نشینی کنند و به اعتراضات خودشان ادامه خواهند داد.
پرسش: ما در مقابل این وضعیت چه کاری می‌توانیم انجام بدهیم و چه وظیفه ای داریم؟
مجید شکوهی: بنظرم اصلی ترین کار حمایت های گسترده ما از زندانیان مقاوم و خانواده هایشان هست. بایستی به کمک خانواده ها در مقابل زندانها و دستگاههای قضایی اقدام به تجمعات اعتراضی نموده و خواستار آزادی زندانیان شد. در هر تجمعی نیز یکی از شعارهای اصلی ما آزادی زندانیان سیاسی بایستی باشه .
