یکی از مهمترین اقشار شرکت کننده در قیام مردم ایران، کارگران و زحمتکشانی هستند که کارد به استخوانشان رسیده است، و این کارگران دلیر در مقابل اجحاف و چپاولگری ایادی رژیم به مقاومت برخاسته‌‌اند.
یکی از نمودهای این مقاومت ها اعتصاب کارگران شرکت هفتتپه است، که در جریان آن شماری از کارگران دستگیر شدند، اما بهدلیل پیآمد آثار منفی اجتماعی این بازداشت برای رژیم، ناگزیر شد آنها را به سرعت آزاد کند.
در این رابطه خبرگزاری حکومتی ایلنا15بهمن 96 نوشت:”بازداشتی‌ها، عصر امروز آزاد شدند. صبح امروز بیش از ۳۰نفر از کارگران نیشکر هفتتپه (خوزستان) توسط مأموران امنیتی بازداشت شده بودند.»
آزاد کردن این کارگران به مفهوم این است که رژیم می‌‌ترسد با آنان درگیر شود، چون بازنده این صحنه است،چون جیب کارگران را خالی کرده،سفره شان ر ا ربوده و زندگیشان را متلاشی کرده است، و در مقابله با رژیم آنها چیزی برای از دست دادن ندارند.
در شرایط قیام، رژیم به خوبی می‌داند هر درگیری اجتماعی برایش گران تمام می‌شود، و بلافاصله تبدیل به بحران سیاسی و اجتماعی داخلی وبین‌‌المللی می‌شود.
هم‌چنان که در جریان درگیری با کارگران هفتتپه شاهد بودیم که سایر کارگران به حمایت از آنها برخاستند، و در این رابطه کارگران شوش و دزفول به سرعت خودشان را به منطقه درگیری کارگران هفتتپه رساندند.
در شرایط کنونی چنان که رژیم بخواهد در مقابل کارگران بایستد، باید پیه برافروختن یک قیام را در منطقه درگیری به تنش بمالد. ضمن این‌که در سطح بینالمللی افشاگری و محکومیتها علیه رژیم فعالتر می‌شود.
مثلاًًًً کنفدراسیون بینالمللی اتحادیه‌های کارگری از ۳۳۱سندیکا و اتحادیه عضو خود در ۱۶۳کشور جهان خواست تا نسبت به سرکوب فعالان کارگری و نقض سیستماتیک حقوق کارگران به سفارتخانه‌های رژیم آخوندی اعتراض کنند. این فراخوان پس از سرکوب اعتراض کارگران و پرداخت نشدن حقوق آنها صادر شد.
کنفدراسیون بینالمللی اتحادیه‌های کارگری که ۲۰۲میلیون کارگر را تحت پوشش دارد، در فراخوان خود همچنین به مشکل پرداخت نشدن حقوق کارگران در مناطق مختلف ایران، ازجمله در شرکت نیشکر هفتتپه اشاره کرده و می‌نویسد، دستمزد هزاران کارگر شرکت نیشکر هفتتپه دست‌کم برای شش ماه پرداخت نشده است و در عین‌حال، شمار قابل توجهی از آنها بهدلیل برگزاری تظاهرات برای دریافت دستمزدهای عقب افتاده، متهم به ارتکاب اعمال جنایت‌کارانه شده‌اند. رژیم آخوندی به‌‌شدت ترس دارد از این‌که با کارگران درگیر شود چون بازنده صحنه است. این هم که کارگران بازداشتی هفتتپه را در کمتر از ۲۴ساعت آزاد کرد ناشی از همین ترس و از اوجگیری اعتراضات کارگران است.
در مقابله با اعتراضات کارگری، رژیم در یک بن‌بست سرکوب و غارت است، یعنی می‌خواهد در سکوت و آرامش به غارت حقوق کارگران ادامه بدهد، در حالی که کارگران مانع تحقق این خواست رژیم می‌شود و در این رابطه رژیم از اعتراض آنان وحشت دارد.
زیرا اگر با کارگران درگیر شود و اعتراض آنها گر بگیرد، ممکن است نتواند اوضاع را کنترل کند و از دستش خارج شود
در جریان قیام ایران آن‌چنان که برای مردم دوران عوض شده است، برای کارگران نیز دوران عوض شده و نوبت سیلی زدن آنها بر رژیم و کارگزاران چپاولگرش است، تا حقوقشان را از حلقوم آنها بیرون بکش.
