زندانی سیاسی پیام شکیبا دانشجوی دانشگاه علامه : «دهه هفتادی دیگر اصلاح طلب و اصول گرا نمی شناسد» قسمت اول
زندانی سیاسی پیام شکیباکه در زندان گوهردشت بسر می برد در مطلبی به قیام جوانان و مردم ایران پرداخته و نوشته است جوانان دهه هفتادی دیگر اصلاح طلب و اصول گرا نمی شناسند تا چه رسد به شوخی به نام اعتدال
خاتمی، فاجری نیازمند
بی شک قیام بی سابقه جوانان، نوجوانان و مردم ایران یک بار دیگر اثبات کرد که جریان اصلاح طلبی هم در تئوری و هم در عمل به بن بست رسیده است.
دوران لفاظی ها و انتخاب بین بد و بدتر به پایان رسیده و جوانان این کشور به دنبال آنند که طرحی نو در اندازند.
دوران سیاستمداران فاسد و دروغگو به سر آمده.
جوانان دهه هفتادی دیگر اصلاح طلب، اصولگرا نمی شناسند تا چه رسد به شوخی به نام اعتدال و این است کابوس آن فاجر نیازمند …
بی شک قیام بی سابقه جوانان، نوجوانان و مردم ایران یک بار دیگر اثبات کرد که جریان اصلاح طلبی هم در تئوری و هم در عمل به بن بست رسیده است.
دوران لفاظی ها و انتخاب بین بد و بدتر به پایان رسیده و جوانان این کشور به دنبال آنند که طرحی نو در اندازند.
دوران سیاستمداران فاسد و دروغگو به سر آمده.
جوانان دهه هفتادی دیگر اصلاح طلب، اصولگرا نمی شناسند تا چه رسد به شوخی به نام اعتدال و این است کابوس آن فاجر نیازمند …
پرده اول: در سال ۷۶ وقتی در انتخابات ریاست جمهوری هنوز به سنی نرسیده بودم که به خاتمی رای بدهم، خیلی حسرت می خوردم.
تمام سعی و کوشش خودم را بخصوص در مدرسه و محله برای تبلیغ و جمع آوری رای برای خاتمی انجام می دادم.
مدام با همکلاسی ها و سال بالایی ها بحث می کردم، پوستر و تبلیغات به در و دیوار می چسباندم و در طول مسیرم در راه مدرسه هر روز عکس های ناطق را پاره می کردم.
حتی در آن عوالم نوجوانی یک بار عکس های مرسومی که در هر کلاس مدرسه ای توسط دولت بر بالای تخته سیاه های مدارس زده می شد را پایین کشیدم و یک پوستر بزرگ از خاتمی را به جای آن زدم.
شعار های ایران برای همه ایرانیان، عدالت اجتماعی، آزادی، توسعه سیاسی و … را مدام تکرار می کردم و هر روز شعارها و جوک هایی را که بر علیه ناطق می شنیدم را برای همه اطرافیانم با آب و تاب تعریف می کردم.
تمام سعی و کوشش خودم را بخصوص در مدرسه و محله برای تبلیغ و جمع آوری رای برای خاتمی انجام می دادم.
مدام با همکلاسی ها و سال بالایی ها بحث می کردم، پوستر و تبلیغات به در و دیوار می چسباندم و در طول مسیرم در راه مدرسه هر روز عکس های ناطق را پاره می کردم.
حتی در آن عوالم نوجوانی یک بار عکس های مرسومی که در هر کلاس مدرسه ای توسط دولت بر بالای تخته سیاه های مدارس زده می شد را پایین کشیدم و یک پوستر بزرگ از خاتمی را به جای آن زدم.
شعار های ایران برای همه ایرانیان، عدالت اجتماعی، آزادی، توسعه سیاسی و … را مدام تکرار می کردم و هر روز شعارها و جوک هایی را که بر علیه ناطق می شنیدم را برای همه اطرافیانم با آب و تاب تعریف می کردم.
پرده دوم: در پوست خود نمی گنجیدم. برای اولین بار می خواستم رای بدهم. اسامی هر ۳۰ نماینده اصلاح طلب تهران را برای مجلس ششم از حفظ کرده بودم.
بارها اسامی آنها را به ترتیب در برگه های رای فرضی که در خانه درست کرده بودم نوشته بودم و آماده روز انتخابات بودم.
تصورم این بود که اگر اصلاح طلبان مجلس را هم بگیرند و هماهنگ با دولت خاتمی، چه ها که نمی شود!!!
گمان می کردم که دولت و مجلس اصلاح طلب جامعه را به مسیر واقعی خود باز می گرداند و تمام سدها را با اتکای به آرای مردم پشت سر می گذارند.
ادامه دارد …………………..
مارا درحساب های زیر دنبال کنید
توئیترkhozestan_khoro@
کانال تلگرام khozestan_khorosh@
ادمین کانال تلگرام manouch_ra@بارها اسامی آنها را به ترتیب در برگه های رای فرضی که در خانه درست کرده بودم نوشته بودم و آماده روز انتخابات بودم.
تصورم این بود که اگر اصلاح طلبان مجلس را هم بگیرند و هماهنگ با دولت خاتمی، چه ها که نمی شود!!!
گمان می کردم که دولت و مجلس اصلاح طلب جامعه را به مسیر واقعی خود باز می گرداند و تمام سدها را با اتکای به آرای مردم پشت سر می گذارند.
ادامه دارد …………………..
