دکل‌بندها که چگونه امرار معاش می‌کنند؟
تیرهایی که جان فرزندان گلوگاه را می‌گیرد
هم‌اکنون حدود ۸۰ درصد دکل‌بندان کل کشور اهل شهرستان گلوگاه هستند و تعداد آنها حدود ۲ هزار و ۵۰۰ نفر است که در دو بخش دکل مخابراتی و دکل برق مشغول فعالیت هستند. از این میان تاکنون ۲۱۴ نفر از جوانان این شهرستان جان خود را در این شغل از دست داده‌اند. اما هنوز به دلیل نبود فرصت شغلی کافی حتی آنها که تجربه کافی ندارند، با وجود خطرات جانی و دیگر سختی‌های طاقت‌فرسای مربوط به این شغل، همچنان به این شغل روی می‌آورند.
کارگران دکل‌بند درباره پراکندگی جغرافیایی پروژه‌های کاری خود می‌گوید: در شهرهای مختلف داخل و خارج کشور به دکل‌بندی پرداختیم از جمله شهرهایی که در آن مشغول بودیم می‌توان از: بندرعباس، میناب، زاهدان، بابل، رشت، تبریز، عسلویه، چابهار، اهواز و شهرهای استان هرات افغانستان نام برد.
این کارگر دکل‌بند درباره مرخصی‌هایش اینطور می‌گوید: مرخصی معمول ما به ازای هر دو ماه، ده روز بوده است و هر کجا با فشار کار زیاد مواجه بودیم این مدت به سه ماه افزایش می یافت که مجبور به تحمل دوری از خانواده در این مدت طولانی بودیم که همگی در گلوگاه ساکن بودند. به دلیل جابجایی‌های متعدد کارگاه و پروژه‌ها هیچگاه امکان همراهی خانواده با ما نبوده است. درباره پایین بودن حقوقش نسبت به کارگران روزمزد هم می‌گوید: حقوق ثابت و ماهیانه‌ای که به ما پرداخت می‌شد همواره نرخش از حقوق کارگران روزمزد کمتر بود. می‌توان گفت حقوق کارگران روزمزد تقریبا دو برابر ما بوده البته ما با توجه به دلیل همین ثابت بودن، مزد کمتر را به حقوق روزمزد ترجیح می‌دادیم.
آیا دکل‌بندی شغلی نیست که به آن سختی کار تعلق گیرد، این کارگر می‌گوید: کم‌کاری شرکت باعث شد سختی کار به ما تعلق نگیرد. با اعتراض ما به کارفرما چندبار به صورت ظاهری دنبال کار را گرفتند اما برای کمتر شدن هزینه‌های بیمه، بعد از اعزام ما به مناطق کاری، دیگر پیگری‌های جدی از طرف کارفرما صورت نمی‌گرفت.
دکل جان یکی از فرزندانم را گرفت
مارا درحساب های زیر دنبال کنید
توئیترkhozestan_khoro@
کانال تلگرام khozestan_khorosh@
ادمین کانال تلگرام manouch_ra@