قیام خاموش شدنی نیست


 کنفرانس حسین میرداماد در شبکه تصویری ایران آزادی
سلام و درود به شما و همه قیام آفرینان. برنامه کنفرانس زنده رو با پاسخ به سؤالات شروع می‌کنیم.
پرسش: چرا شما می‌گویید قیام خاموش شدنی نیست؟ در حالی که ما نمودهای فعال مثل دوهفته قیام را نمی‌بینیم؟
حسین میرداماد: دلیل اصلیش این هست که در یک انفجار اجتماعی دو هفته‌ای در سراسر ایران و در بیش از ۱۴۰ شهر و بعضا گفته می‌شه تا ۲۰۰ شهر کشور و در تمام کلان شهرها و مراکز استانها میلیونها نفر به خیابانها ریختند و شعار «مرگ بر خامنه‌ای» «مرگ بر روحانی» سر دادند. شعار دادند: «اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا». معنای این حرکت اینه که این رژیم در نزد مردم ایران مشروعیت حکومت نداره و همه باندهای درونی این رژیم هم فاقد کمترین مشروعیتی هستند. بنابراین مبنای بازگشت ناپذیری به ماهیت این قیام بر می‌گرده که شعارش سرنگونیست و توسط تمام مردم سرداده شد. بنابراین روز هفتم دی و قیامهای پس از اون که به مدت دو هفته بی وقفه به وقوع پیوست، در تاریخ مبارزات ضد دیکتاتوری مردم ایران جایگاه ویژه‌ای داره و نقطه عطفی در نبرد سرنوشت ساز مردم ایران با فاشیسم مذهبی ولایت فقیه بوده و هست. هر چند که آخوندها و پاسداران وحشت زده به اعتبار ۸ هزار دستگیری و ۵۰ گل سرخی که به شهادت رسوندند نعره مهار کردیم مهارکردیم سر می‌دن اما هر کاری بکنند نخواهند توانست شرایط جامعه رو به قبل از شروع قیام در هفتم دی برگردونند. کما اینکه رژیم شاه هم وقتی مثلا قیام مردم قم در دی ۵۶ و تبریز و کرمان رو سرکوب کرد و یا حتی ۱۷ شهریور ۵۷ رو با کشتار گسترده‌ای سرکوب کرد مدعی بود که دیگه تموم شدن. در حالی که قیام تا سرنگونی دیکتاتوری سلطنتی سر باز ایستادن نداشت. چرا؟ برای اینکه اون رژیم از نقطه عطف گذشته بود همه فرصتهایی که می‌تونست به اصلاح خودش بپردازه رو از دست داده بود و بالکل نامشروع بود. البته خصلت روانی سرکوبی که رژیم راه می‌اندازه ایجاد رعب و وحشت در جامعه است که صدای مردم در نیاد و بتونه سکوت گورستانی رو به دنبال قیام مردم ایران با این فضای رعب و وحشت ایجاد کنه و ادعای پیروزی کنه. کما اینکه پاسداران اعلام کردن که بله ما اوضاع رو مهار کردیم. اما هر جنبشی فراز و نشیب داره ولی بازگشت ناپذیره. و مسؤلیت همه ماست که شعله‌های اون رو هر چه فروزانتر با اشکال مختلف نگاه داریم.
پرسش: خیلی صحبت از این می‌شه که قیام با اشکال مختلف حضور دارد و ما این اشکال مختلف رو نمی‌بینیم. نظر شما چیه؟
حسین میرداماد: مثلا در مورد کارگران دهها حرکت اعتراضی داشتیم روح قیام در اونها جاری شده. کارگران نیشکر هفت تپه به دنبال خلف وعده کارفرمای حکومتی در انجام تعهداتش مبنی بر پرداخت دستمزدهای عقب افتاده، کارگران دست به اعتصاب زدند و تجمع کردند و بعد هم در برابر اباطیل آخوند صدیقی که گفته بود قیام کنندگان آشغال هستند موضع گرفتند و گفتند خودت آشغال هستی. مزدوران اطلاعات حمله کردن به نماینده کارگران که این حرف رو زده بود کتکش زدند که مردم و کارگران مجددا دست به اعتراض زدند. یا در عسلویه کارگران فازهای ۲۲، ۲۳ و ۲۴ از روز شانزدهم دی دست به اعتصاب زدن برای اینکه ماههاست حقوقشون پرداخت نشده. این مجموعه‌ها تماما در چنگ سپاه پاسداران قرارداره. بعد در روز ۲۳ دی لباس شخصیها با این امید که اعتصاب کارگران رو بهم بزنند حمله کردند اما کارگران ایستادند و در شرکت رو بستند. این درگیریها ادامه داشته. در تبریز ۲۲۰تن از کارگران ماشین‌آلات تراکتورسازی تبریز در اعتراض به پرداخت نشدن ۱۰ماه حقوق عقب‌افتاده و پلمپ کارخانه از روز پنجشنبه ۲۳آذر مجددا اعتراضاتشون رو شروع کردن.
از طرف دیگه شاهد تجمعات اعتراضی غارت شدگان مؤسسات مالی وابسته به خامنه‌ای و سپاه بودیم. در رشت و کرمان و تهران و غارت‌شدگان مؤسسه بدرتوس در مشهد بودیم. در تهران به در و دیوار این مؤسسه در سعادت آباد تخم مرغ گندیده می‌زدند و بخصوص خانمها که خیلی فعال بودند. شعار می‌دادند: «مرگ بر دزد»، «کاسپین دزدی کرده، دولت حمایت کرده»، «دزدی زیرکانه بود، مجوزا بهانه بود»، «ای رهبر خبردار، مردم شدند گرفتار».
یا در تظاهرات مالباخته‌های تهران که رفته بودن جلو دادسرا و نگذاشته بودن تجمع کنند، غارت شدگان رفتن و شعبه دروازه دولت رو پر از زباله کردند. یا آنچنان ایستادگی کردند در رباط کریم که رژیم مجبور به زیرگرفتن یک خانم مالباخته شد که خشم مردم رو برانگیخت. این ایستادگیها روح قیام درش هست. یا جمعی از معلمان بازنشسته دانش‌آموزان استثنایی شهر تهران در اعتراض به پرداخت نشدن چهار ماه حقوق عقب‌افتاده شون مقابل وزارت آموزش و پرورش رژیم تجمع کردند. اما تجمع‌کنندگان بنری در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود جای معلم در کلاس است نه در زندان.
پرسش: شما تظاهراتهای صنفی رو هم جزئی از قیام قلمداد کردید در حالی که این نوع تظاهراتها را ما قبل از قیام هم داشتیم فرق این بار با قبل از قیام چیه؟
حسین میرداماد: برای اینکه فاز عوض شده. همه چیز با شاخص و شاقول قیام سنجیده می‌شه همانطور که گفتم رژیم هم می‌خواست با هزاران دستگیری و کشتار زیر شکنجه این صداها رو خاموش کنه اما نه تنها خاموش نشد بلکه گسترده تر هم شد و ایستادگیها هم برای دستیابی به حقوقشون بیشتر شده. کما اینکه در مورد هفت تپه و عسلویه و هپکو و همچنین غارت شدگان مثالش رو زدم علاوه براین، نکته بسیار جدید این بود که هم هفته گذشته و هم این هفته مراسم شهیدان راه آزادی که در این قیام توسط خامنه‌ای جلاد به شهادت رسیدند، در شهرستانهای مختلف با شکوه تمام برگزار شد. مادران شهیدان سخنرانی کردند. شعارهای ضد حکومتی و تجدید عهد با شهیدان. حتی اونهایی که شب هفته شون هفته قبل بود این هفته هم در شب جمعه مزارشون پر از جوانان و مردمی بود که برای تجدید عهد رفته بودند. حتی در سنندج مردم بر مزار شهید ابراهیم لطف اللهی که ۱۰ سال پیش توسط دژخیمان خامنه‌ای زیر شکنجه شهید شده بود رفتن و تجدید عهد کردن. همچنین تجدید عهد با شهدای جدید قیام سارو قهرمانی و کیانوش زندی در بهشت محمدی سنندج. اراک بر مزار شهید قیام سید شهاب ابطحی زاده در بهشت زهرای این شهر، در چالوس بر مزار علی پولادی که زیر شکنجه توسط دژخیمان زندان جانباخته انبوه مردم تجمع کردند و مادر این جوان فریاد می‌زد که «چرا بچه من را کشتند. بچه من سالم بود. مأموران سرکوبگر بچه من را بردند و اون را کشتند. می‌دانم که انتقام پسر من را دوستانش می‌گیرند». خانواده وی گفتند علی بیماری خاصی نداشته و در زمان دستگیری در سلامت کامل به سر می‌برده است.
موضوع دیگه‌ای که باز بسیار مهم بود تجمعات اعتراضی برای آزادی زندانیان سیاسی مثل تجمع معلمان و دانشجویان برای آزادی دانشجویان و معلمان زندانی. همچنین بیانیه بیش از ۴۷۰ نویسنده و شاعر برای آزادی شاعر خوزستانی همه اینها بیانگر این هست که اونچه که رژیم با کشتارها و دستگیریها جهت ایجاد ارعاب در جامعه بوده به هدفش نرسیده. ضمن اینکه جنبش شعار نویسی بر روی دیوارها هم با گستردگی تمام ادامه داره و کمتر خیابانی هست که شعار «مرگ بر خامنه‌ای» و «زنده باد آزادی» روی دیوارهاش به ثبت نرسیده باشه. اینها تفاوتهای این دور از اعتراضات اجتماعی با قبل از قیام دی‌ماهه.
پرسش: ما شاهد این هستیم که رژیم مجموعه‌ای از عقب نشینیها رو در همین یکی دو هفته اخیر داشته از جمله اینکه دیگه قیمتها رو گفته گرون نمی‌کنه، یارانه‌ها رو حذف نمی‌کنه و همچنین حقوقهای زیر ۵ میلیون تومان را هم افزایش می‌ده و امثال این اقدامات. به نظر شما آیا این اقدامات باعث نمی‌شه که تظاهرات فروکش کنه؟
حسین میرداماد: دیکتاتورها همیشه در آخرین روزهای حیاتشون چنین امتیازاتی رو می‌دن. شاه هم در سال آخر یکمرتبه حقوقها رو افزایش داد. هم حقوق معلمان و هم حقوق ارتشیها و کارمندان دولت رو. اما دیگه دیر شده بود. چون ساختار فاسد و غارتگرانه و دیکتاتوری بود و مردم هم آگاه شده بودند و می‌دونستن از اون نظام آبی براشون گرم نمی‌شه و اگه بهش فرصت بدن دوباره همون شکاف وحشتناک طبقاتی و سرکوب و ساواک بر می‌گرده به مبارزه شون تا سرنگونی ادامه دادن. امروز هم همینه. این رژیم هم در دروغگویی گوی سبقت رو از شاه ربوده خیلی از وعده‌هایی که می‌ده اولا دروغه. چون این رژیم همه پول مملکت رو خرج بشار اسد جنایتکار و حسن نصرالله و حوثیها و حشدالشعبی کرده ۱۵۰ میلیارد دلار آزاد شده بعد از برجام کجا رفته؟ شما ببینید سایت حکومتی شفقنا روز ۳۰ دی نوشته: «طبق گزارش منتشر شده کسری تراز عملیاتی بودجه در این مدت منفی ۶۴ هزار و ۲۸۰ میلیارد تومان بوده که نسبت به مدت مشابه سال قبل ۳۵.۸ درصد بدتر شده است.» بنابراین روی کاغذ یک چیزهایی رو می‌نویسن که اصلا ضامن اجرا نداره. همین الان براتون خواندم که چقدر کارگران برای ۵ ماه ۶ ماه و حتی ۱۵ ماه پرداخته نشدن حقوق تظاهرات می‌کنن. چه رسه به افزایش حقوق. بعد هم این رژیم امتحان پس داده. مردم ایران آگاهن. الان بر اساس آمارهای رسمی درآمد سرانه مردم ایران در این ۴ دهه ۳۰ درصد کاهش پیدا کرده و مردم فقیرتر شدند در حالی که در کشورهای ترکیه و مالزی و اندونزی و کره جنوبی و حاشیه خلیج فارس درآمد مردم بعضا تا ۵ تا ۶ برابر ایران نسبت به ۴ دهه پیش افزایش داشته است. بنابراین دروغهای این رژیم برای در بردن خودشون از قیام مردم برای سرنگونی این رژیم تأثیری نداره و مردم می‌دونن که اقتصادی با این رژیم نخواهند داشت.
پرسش: به نظر می‌رسد که درحال حاضر بعد از این قیام اخیر، موضوع جنبش دادخواهی در مجامع بین‌المللی اوج بیشتری بگیرد؟ آیا این صحیح است و ضمنا به ثمر نشستن این جنبش در حال حاضر چه تاثیراتی می‌تواند در داخل ایران و به طور مشخص بر روی قیام‌ها داشته باشد؟ و وظیفه ما در داخل چیست؟
حسین میرداماد: الان جنبش دادخواهی بر روی دادخواهی از خون شهیدان و شکنجه شدگان قیام متمرکزه. مردم ما از ملل متحد و همه دولت‌ها می‌خواهند که رژیم آخوندی را برای آزادی دستگیرشدگان قیام‌های اخیر و پاسخگویی در مورد ناپدید‌شدگان تحت فشار بگذارند.
ملل متحد باید یک کمیسیون تحقیق درباره بازداشت خودسرانه هزاران نفر و کشتار زندانیان در زیر شکنجه تشکیل بدهد.
از ایرانیان و اشرف نشانها در سراسر جهان می‌خواهم با تمام قوا برای آزادی جوانان قیام آفرین، تلاش کنند.
حسین میرداماد: استمرار اعتراضات و گسترش و تعمیق اون از شعارنویسیها تا تظاهرات و اعتصابات و غیره. برپایی هزار اشرف، یعنی هزار کانون شورشی علیه استبداد مذهبی. «هزار اشرف یعنی توان‌های سرکوب شده را احیا کردن، بی‌شماران پراکنده را گردآوردن و ذهن‌ها و قلب‌ها را از این امید بارور کردن که به‌زیر کشیدن دیو ممکن است و می‌توان و باید».
جوانان قیام‌آفرین، ‌دختران و پسران دلیر در سراسر ایران، نشان دادند که زیر فشار یک سرکوب سنگین و ضدبشری می‌توان نه یک بار نه ده بار بلکه صدها بار، قیام‌ها را شعله‌ور کرد.
سرعت جوانان در گسترش‌ قیام‌ها بر سپاه پاسداران رژیم پیشی گرفت. شجاعت و دلیری مردم و جوانان، نیروی ارعاب رژیم را باطل کرد و عزم و اراده شما، ناباوری و تردیدی را که آخوندها حاکم کرده‌اند‌، از میان برد.
حالا همین توانایی تضمین ادامه نبرد شماست. شما رمز پیروزی و آزادی را یافته‌اید و آن گسترش و ادامه قیام‌ها و اعتصاب‌ها و تحصن‌هاست. هیچ قدرتی نمی‌تواند مانع استمرار قیام شما باشد. هیچ شلاق و شکنجه و گلوله‌یی قادر نیست با نیروی امید و باور شما مقابله کند.
در برابر شما، وقتی که سازمان‌یافته و متحد هستید، رژیم ولایت فقیه محکوم به‌سقوط و نابودی است و یک جمهوری آزاد و دمکراتیک دست‌یافتنی است.
پرسش: مجاهدین خلق که می‌گویند بعد از براندازی رژیم آخوندی خانم مریم رجوی به عنوان رئیس جمهور موقت تا شش ماه هستند و بعد در طی یک همه پرسی نوع حکومت و رئیس جمهور انتخاب می‌شه چه تضمینی هست که مجاهدین هم مثل رژیم فعلی وقتی به قدرت رسیدند زیر تمام قول هایشان نزنند؟
حسین میرداماد: خانم مریم رجوی نه یک فرد بلکه یک آرمان رو نمایندگی می‌کنه که اولا با رهایی زنان از قید و بند اسارت اونها رو به رهبری جنبش رسوند و ثانیا در عمل اجتماعی مقید بودن به آرمانهاش رو نشون داد. رهبری انقلابات در جریان عمل ساخته می‌شن و مریم هم اینگونه ساخته شده و در کوران انقلاب آزمایش پس داده است. از این رو نقشش هم بی بدیله. در عین حال گفته شده رئیس جمهور دوران انتقال. و برگزیده مقاومت. تا روزی که مردم ایران خودشون رئيس جمهور مطلوب خودشون رو در یک انتخابات کاملا آزاد انتخاب کنند.