یادداشتی در وبسایت روزنامه واشنگتن اگزمنر از مایکل روبین، پژوهشگر ارشد «انستیتو آمریکن اینترپرایز» و مقام پیشین پنتاگون
ناصر بوریتا، وزیر خارجه مراکش، اول ماه مه به جمعی از خبرنگاران گفت: «من از جمهوری اسلامی ایران برگشته ام و در آن جا ملاقاتی با محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، داشتم. من به اطلاع او رساندم که پادشاهی مراکش تصمیم گرفته است روابط دیپلماتیک خود را با جمهوری اسلامی ایران قطع کند.»
اتهاماتی که بوریتا در گفتگو با خبرنگاران علیه ایران وارد کرد جدی بود: «این ماه حزب الله موشک های زمین به هوا SAM-9 و SAM-11 و موشک های Strela را در همدستی با سفارت ایران در الجزایر برای پولیسارو فرستاده است.»
«جبهه پولیسارو» پدیده دوره جنگ سرد و دست نشانده الجزایر است و از سال ۱۹۷۵ به عملیات تروریستی و نظامی علیه مراکش دست زده است. این گروه که خود را «جمهوری دموکراتیک عربی صحرا» می نامد، ادعای تملک بر استان جنوبی مراکش موسوم به «صحرای غربی» را دارد. در حالی که به گواه تاریخ «صحرای غربی» بخشی از مراکش بوده است و باید بماند، تلاش ها برای برهم زدن امنیت مراکش و تماس با پولیسارو اهمیت دارد.
این به روشنی اقدامی سرخود نبوده است. آن چه مراکش اعلام کرد اولین اقدام ایران برای بر هم زدن ثبات آن کشور نیست. در ماه مارس ۲۰۰۹، مراکش پس از افشای تلاش های تهران در گسترش شیعه گری در آن کشور سنی مذهب روابط خود با ایران را به شدت تقلیل داد. پنج سال بعد، رباط روابطش با تهران را از سر گرفت. ولی مقام های امنیتی مراکش تصریح کردند یقین حاصل خواهند کرد که دیپلمات ها و شهروندان ایران خط قرمزهای دیگری را زیر پا نگذارند.
مشکل ایران با مراکش ایدئولوژیک است. مراکش نه تنها محکم در اردوگاه غرب قرار دارد، بلکه در خط مقدم مبارزه با اسلام گرایی افراطی بوده است.
ایران هیچ علاقه ای به استقلال طلبی پولیسارو ندارد. پولیسارو در دنیای امروز بیشتر به کار قاچاق و کسب درآمد مشغول است. آن ها ولی نعمت خود در شوروی و کوبا را از دست داده اند. الجزایر هم با کهولت سن عبدالعزیر بوتفلیقه، رئیس جمهور آن کشور، پشتیبان مطمئنی برایشان نیست. از این رو پولیسارو به روسپی گری برای تروریسم بین الملل می پردازد.
نیروی قدس سپاه پاسداران فعالانه در پی تضعیف حاکمیت ملی در لبنان و عراق، حمایت از ناآرامی در بحرین و دامن زدن به جنگ داخلی در سوریه و یمن است. مراکش ششمین کشور عرب مد نظر جمهوری اسلامی ایران است.
اگر ایران و دست نشانده هایش بتوانند مراکش را بی ثبات کنند، قادر خواهند بود کشتیرانی در تنگه استراتژیک جبل الطارق را که اهمیت آن از تنگه هرمز و باب المندب کمتر نیست تهدید کنند. هر دو این تنگه ها زیر تهدید موشک ها و قایق های تندرو انتحاری ایران قرار دارد. حداقل نتیجه این کار زمین گیر کردن مدل موفق رواداری و صلحبانی منطقه در جهان عرب و آفریقا است.
آمریکا باید رسما حاکمیت مراکش بر «صحرای غربی» را به رسمیت بشناسد و هر گونه منابع ضد تروریسم لازم برای عقب نشاندن تهدید ناشی از پولیسارو و ایران را در اختیار رباط بگذارد.
