قلب خانه‌ی کیست؟؛ به بهانه‌ی ۳۰دی – میترا از تهران
از زمانی که خیلی کوچک بودم یادمه که، یه جا توی قلبم بود که همیشه خالی بود .
نه جای پدر بود، نه جای مادر بود، نه برادر و نه هیچکس دیگه. اما همیشه خالی بود.
نه جای پدر بود، نه جای مادر بود، نه برادر و نه هیچکس دیگه. اما همیشه خالی بود.
بارها برام سوال شد، که این جای خالی برای چیه؟
چرا من همیشه فکر می‌کنم که یکی کمه؛ یه چیزی کمه .
یه کم بزرگتر که شدم، وقتی این سوال رو مطرح می‌کردم، می‌گفتند: آره عشقت توی زندگیت نیست .
گفتم: خیلی جالبه!
بعدها فهمیدم که این حرف هم بیهوده است، ضمن اینکه اصلا موضوع این نیست.
همه انسانها یه جای خالی توی قلبشون دارند.
این جای خالی رو هیچکس نمی‌تونه پر کنه؛ مگر اونی‌که باید بیاد.
خدا بیامرز فروغ فرخزاد می‌گفت: «کسی می‌آید»
«کسی که مادر همیشه او رو سر نماز صدا می‌کند»
بعدها فهمیدم که این یکی که تو عصر خودش، تو زمون خودش، تو جای خودش، سرورت می‌شه، تاج می‌شه برات؛ نه تاجی که شاهنشاهیه،
کسی که وقتی صحبت می‌کنه، مو به تنت سیخ می‌شه.
کسی که وقتی صحبتهایش رو گوش می‌کنی، از صحبتهاش حتی وقتی که پر دردی، آرامت می‌کنه و به تو انگیزه می‌ده.
کسی که وقتی بهت وعده می‌ده، وفا می‌کنه؛ می‌دونی که پای حرفهاش می‌ایسته.
خیلیها اومدند، اینجا رو پر کردند؛ قلب را می‌گم.
یه روز آقای خمینی آمد .
یادمه عکسش توی ماه بود.
چه عکس بزرگ و درشتی هم توی ماه بود.
هیچکس ندید ولی همه می‌گفتن ما دیدیم.
خب اومدش ولی، چند روز بیشتر نتونست مهمان اون خونه باشه. با تیپا انداختنش بیرون .
اما، امروز یکی هست. نه فقط امروز، خیلی وقته یکی هست.
این کلامش رو هیچوقت یادم نمی‌ره:
«هرشب ستاره ای به زمین می‌کشند و باز
این آسمان غم زده غرق ستاره هاست»
بله، این همون شخصیه که می‌گه: ما به تمام عملکردمون در پیشگاه خلق جوابگو خواهیم بود.
از بچه‌های جوادیه الی ماشاالله، از خلیج فارس تا خزر، و شرق به غرب،
همراه با همه‌ی ملت ایران، همراه با تک به تک مردم ایران، زجر کشید، خندید .
این شخص کسیه که ۱۲۰۰۰۰ نفر با عشق بهش، سربدار سپردند؛ با لبخندی بر لب و تنها یک آرزو: «مسعود به سلامت باد»
نه از مسعود بخواهند بت بسازند، نه .
دوران بت سازی گذشته است.
چون مسعود بت شکن این دوران بود .
تمام بتها رو نابود کرده است.
وقتی که کسی بت شکن بود، بت نخواهد شد.
اما در راه مسعود جان‌باختن لذت بخشه .
چون می‌دانی که در مسیر حقیقت است.
در راه مسعود شکنجه شدن، لذت بخشه، چون می‌دانی حق با اوست .
اون لحظات حسش می‌کنی وجودشو،
حسش می‌کنی، اونو کنار خودت، تو قلبت .
مسعود با ۱۲۰۰۰۰ شهید، شهید شد،
با تک تکشون .
و با همه زندانیا، زندانی شد .
و با همه شکنجه شده‌ها، شکنجه شد .
او سمبل مقاومت ایرانه
آهای
آهای مردم ایران بدونید: پسیانها، میرزاکوچک خانها، ستارخانها و باقرخانها، مشروطه چیها و خیابانیها و مصدقها همه کسانیکه برای لحظه لحظه آزادی ایران جنگیدند، امروز تبلور همه اونها، جمع شده توی سازمان مجاهدین خلق ایران .
و تبلور سازمان مجاهدین خلق ایران ، شده مسعود.
بله…
مسعود رجوی
چرا من همیشه فکر می‌کنم که یکی کمه؛ یه چیزی کمه .
یه کم بزرگتر که شدم، وقتی این سوال رو مطرح می‌کردم، می‌گفتند: آره عشقت توی زندگیت نیست .
گفتم: خیلی جالبه!
بعدها فهمیدم که این حرف هم بیهوده است، ضمن اینکه اصلا موضوع این نیست.
همه انسانها یه جای خالی توی قلبشون دارند.
این جای خالی رو هیچکس نمی‌تونه پر کنه؛ مگر اونی‌که باید بیاد.
خدا بیامرز فروغ فرخزاد می‌گفت: «کسی می‌آید»
«کسی که مادر همیشه او رو سر نماز صدا می‌کند»
بعدها فهمیدم که این یکی که تو عصر خودش، تو زمون خودش، تو جای خودش، سرورت می‌شه، تاج می‌شه برات؛ نه تاجی که شاهنشاهیه،
کسی که وقتی صحبت می‌کنه، مو به تنت سیخ می‌شه.
کسی که وقتی صحبتهایش رو گوش می‌کنی، از صحبتهاش حتی وقتی که پر دردی، آرامت می‌کنه و به تو انگیزه می‌ده.
کسی که وقتی بهت وعده می‌ده، وفا می‌کنه؛ می‌دونی که پای حرفهاش می‌ایسته.
خیلیها اومدند، اینجا رو پر کردند؛ قلب را می‌گم.
یه روز آقای خمینی آمد .
یادمه عکسش توی ماه بود.
چه عکس بزرگ و درشتی هم توی ماه بود.
هیچکس ندید ولی همه می‌گفتن ما دیدیم.
خب اومدش ولی، چند روز بیشتر نتونست مهمان اون خونه باشه. با تیپا انداختنش بیرون .
اما، امروز یکی هست. نه فقط امروز، خیلی وقته یکی هست.
این کلامش رو هیچوقت یادم نمی‌ره:
«هرشب ستاره ای به زمین می‌کشند و باز
این آسمان غم زده غرق ستاره هاست»
بله، این همون شخصیه که می‌گه: ما به تمام عملکردمون در پیشگاه خلق جوابگو خواهیم بود.
از بچه‌های جوادیه الی ماشاالله، از خلیج فارس تا خزر، و شرق به غرب،
همراه با همه‌ی ملت ایران، همراه با تک به تک مردم ایران، زجر کشید، خندید .
این شخص کسیه که ۱۲۰۰۰۰ نفر با عشق بهش، سربدار سپردند؛ با لبخندی بر لب و تنها یک آرزو: «مسعود به سلامت باد»
نه از مسعود بخواهند بت بسازند، نه .
دوران بت سازی گذشته است.
چون مسعود بت شکن این دوران بود .
تمام بتها رو نابود کرده است.
وقتی که کسی بت شکن بود، بت نخواهد شد.
اما در راه مسعود جان‌باختن لذت بخشه .
چون می‌دانی که در مسیر حقیقت است.
در راه مسعود شکنجه شدن، لذت بخشه، چون می‌دانی حق با اوست .
اون لحظات حسش می‌کنی وجودشو،
حسش می‌کنی، اونو کنار خودت، تو قلبت .
مسعود با ۱۲۰۰۰۰ شهید، شهید شد،
با تک تکشون .
و با همه زندانیا، زندانی شد .
و با همه شکنجه شده‌ها، شکنجه شد .
او سمبل مقاومت ایرانه
آهای
آهای مردم ایران بدونید: پسیانها، میرزاکوچک خانها، ستارخانها و باقرخانها، مشروطه چیها و خیابانیها و مصدقها همه کسانیکه برای لحظه لحظه آزادی ایران جنگیدند، امروز تبلور همه اونها، جمع شده توی سازمان مجاهدین خلق ایران .
و تبلور سازمان مجاهدین خلق ایران ، شده مسعود.
بله…
مسعود رجوی
