خیزش ایران به تهران رسید


خیزش ایران به تهران رسید 
خیزش ایران خود را به تهران رساند؛ جایی که می‌تواند تعادل را در کلیت علیه نظام ولایت فقیه بچرخاند.
خیزش ایران راه خود را به تهران باز کرد؛ پایتخت و پر جمعیت‌ترین شهر کشور؛ جایی که هر حرکت وسیع اجتماعی در آن می‌تواند به پایان خلافت اسلامی! در ایران منجر شود.
گردانندگان نظام ولایت فقیه در این لحظات نگران‌ترین افراد هستند، آنها می‌دانند که کارنامه‌ی ۳۹ ساله‌شان به زودی مورد حسابرسی قرار خواهد گرفت و هرچند کوشیدند تا در ابتدا اینطور نشان دهند که اتفاق مهمی نیفتاده است، اما به ناچار در برابر حجم و ابعاد اعتراض ناچار به بخشی از آن اذعان کردند.

روزنامه جامعه فردا

روزنامه جامعه فردا در یادداشت شورای سردبیری آن که در حکم موضع‌گیری رسمی‌اش محسوب می‌شد، موضوع اعتراضات را فراتر از کشمکش‌های دو جناح نظام دانست و به صراحت با اشاره به هر دو بخش بیعت کرده با خامنه‌ای نوشت: «اشتباه آنها در این است که نمی‌دانند همه رقیبان سیاسی کنونی در این جمهوری نه از یکدیگر، که در جای دیگری شکست خواهند خورد. حتی خرابه و ویرانه‌ای به دستشان نخواهد ماند، با این کیاست‌هایی که به خرج داده‌اند.» [جامعه فردا ۹ دی ۹۶]

علم‌الهدی

نشانی‌ «جای دیگر» را علم‌الهدی در روز جمعه ۸ دی داده بود، آنجایی که مجاهدین خلق را پشت خیزش مشهد عنوان کرده بود؛ نیرویی که خواهان سرنگونی تمامیت نظام ولایت فقیه می‌باشد. [خیزش مشهد و مجاهدین خلق به روایت علم‌الهدی]

رحمانی فضلی

رحمانی فضلی، «وزیر کشور» که ناامید از کنترل و مهار حرکات اعتراضی گسترش‌یابنده شده بود، از مردم خواست «در این نوع تجمعات غیرقانونی شرکت نکنند چرا که برای خودشان و دیگر شهروندان زحمت ایجاد می‌کنند»؛ خواستی که البته مورد استقبال قرار نگرفته و در عوض با حضور گسترده‌تر مردم مواجه شد.

«شورای تأمین استان تهران»

در ادامه خبر از تشکیل جلسه « شورای تأمین استان تهران» داده شد. محسن همدانی، «معاون امنیتی استانداری تهران» گفت: «در خیابان انقلاب حد فاصل میدان انقلاب... تا چهار راه ولیعصر تجمعاتی غیرقانونی از سوی برخی افراد برگزار شد که با همکاری نیروهای انتظامی درصدد کنترل آن هستیم»؛ در ادامه‌ی روز نه تنها تجمع در مقابل دانشگاه تهران تحت کنترل نیروهای سرکوب در نیامد بلکه دامنه‌ی آن تا میدان آزادی نیز رسید و بر جمعیت شرکت کننده نیز با تاریکی هوا افزوده شد.

تسنیم

تسنیم اما به اصل موضوع که همان نفی تمامیت نظام ولایت فقیه است پرداخت. تسنیم نوشت: «این تجمع... در انتقاد به مسائل اقتصادی... برگزار شد. با این حال هیچ‌کدام از شعارهای آنها ناظر به مسائل اقتصادی نیست. شعارهایی که سر داده می‌شود عمدتاً کاملاً مشابه به آنهایی است که در فتنه ۸۸ سر داده می‌شد».

ایسنا

خبرگزاری ایسنا نیز نوشت: «در داخل دانشگاه تهران نیز جمعی از دانشجویان اقدام به‌سر دادن شعارهایی علیه جناح‌های سیاسی و مسئولان کشور کردند. تعدادی از تجمع‌کنندگان در خیابان دانشگاه اقدام به آتش زدن سطل آشغال و پرتاب سنگ می‌کردند، پلیس در تلاش است کنترل اوضاع را در دست بگیرد و تجمع‌کنندگان را که اکثراً شعارهایی غیرمرتبط با مشکلات اقتصادی و عمدتاً در ضدیت با ارکان نظام سر می‌دهند، متفرق کند».

دانشگاه تهران

ماجرا در تهران امروز با حرکت‌های اعتراضی دانشجویان آغاز شد. در حالیکه نظام ولایت فقیه بر روی تبلیغ سالگرد ضدتظاهرات ۹ دی در سال ۸۸ متمرکز بود، دانشجویان فضای تهران را شکستند، آنها شعارهایی می‌دادند که نفی تمامیت نظام ولایت فقیه بود: «اصلاح طلب، اصول‌گرا دیگه تمومه ماجرا» آنها تلاش کردند تا به تظاهرات مردم در بیرون دانشگاه ملحق شوند اما پاسداران و دیگر نیروهای سرکوبگر مانع خروج آنها از دانشگاه شدند. دانشجویان در پشت نرده‌های دانشگاه با شعارهای «سیدعلی حیا کن حکومت را رها کن، مرگ بر دیکتاتور، دست به تظاهرات زدند.» نظام ولایت فقیه در تلاشی شکست خورده و مضحک تلاش کرد شماری از جاسوسان و مزدوران اطلاعاتی خود در دانشگاه را زیر عنوان دانشجو به صحنه آورد. اما در مقابل دانشجویان شعار می‌دادند: «دانشجو می‌میرد ذلت نمی‌پذیرد، مرگ بر دیکتاتور، نترسید نترسید ما همه با هم هستیم.»
نیروهای سرکوب نیز به مقابله برخاستند و به داخل دانشگاه گاز اشک‌آور پرتاب کردند و شماری از دانشجویان را نیز مورد ضرب و شتم قرار دادند.
به سرعت دامنه‌ی تظاهرات گسترش یافت؛ در چهارراه ولیعصر ورود ماشین‌های آبپاش با فریاد و هو کردن مردم روبه‌رو شد. در میدان انقلاب شعار « خامنه‌ای بدونه به‌زودی سرنگونه» فضا را پر کرد. در ادامه شعارهایی همچون: «ملت گدایی می‌کند، آقا خدایی می‌کند»، «سیدعلی حیا کن، مملکت را رها کن»، «آخوند سرمایه‌دار پول ما را پس بده»، «توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید کشته شه»، «سیدعلی ببخشید دیگه باید بلند شین» از پایان کار نظام ولایت فقیه خبر داد.
در ادامه‌ی روز و به‌خصوص با شروع تاریکی شب دامنه اعتراضات گسترده‌تر شد، و این واقعیت اثبات شد که نگرانی حکومت‌گران از پایان ماجرایشان امری واقعی بود.