مدافع حقوق بشر و حقوق کودکان، زندانی سیاسی آتنا دائمی، با ارسال یک نامه سرگشاده از زندان اوین همبستگی خود را با قیام مردم ایران اعلام کرد.
وی در این نامه نوشت، «این حکومت است که خشونت را به وجود آورده و حال آن را درو میکند! »
وی ضمن بیان آرزوی خود برای آزادی و بودن در کنار مردم، گفت «اگر آزادی خواهی و حق خواهی شما جنایت تلقی می شود، من هم در کنار شما با افتخار یک جنایت کارم».
قسمت هایی از نامه آتنا دائمی ذیلاً از نظرتان می گذرد:
من هم یک شر، فتنه‌گر، آشوب‌گر، اغتشاش‌گر، کف خیابانی، جنایتکار و معترضم!
این ها صفاتی است که این روزها به مردم معترض در ایران نسبت داده شده است.... چون این اعتراضات از سوی خودشان رهبری نشده، مردم را این معترضان مستقل را کف خیابانی و آشوب گر می‌نامند و خواهان سرکوب قاطعانه آنها شده‌اند. مردم این روزها از فشارها و ظلمهای ۴۰ ساله حکومت استبدادی که هر روز بیشتر و بیشتر شد، مستقل و بدون رهبر به خیابان‌ها آمدند و مسالمت آمیز از مطالبات خود گفتند.اما در آن هنگام که سرکوبها و قتل ها و ضرب و شتم و بازداشت شروع شد، مردم هم در دفاع از خویش و خواسته هایشان خشمگین شدند.
از این خشم مردم به عنوان جنایت نام بردند، اما در واقع به کار بردن کلمه جنایت در برابر سرکوبها و اعدام ها و ظلمهای این ۴۰ سال حکومت بس کوچک و حقیر است! در خصوص همین روزها گفته نشد که کپسول های بزرگ گازهای فلفل و از اشک‌آور را به سوی صورت معتراضان نشانه گرفتند و خالی کردند که برای خنثی کردنش چاره ای جز آتش نیست!
نمی‌گویند که به ناگهان هزاران بسیجی و گارد امنیتی باتوم و چماق به دست به خیابان فرستادند تا مردم را مورد ضرب و شتم قرار دهند! از نطر من خشونت از سوی هر شخص و به هر دلیلی پذیرفته نیست اما مدت‌هاست که می‌گویم این حکومت است که خشونت را به وجود آورده و حال آن را درو میکند!
این سرکوبگران هستند که باعث خشم مردم در این روزها شدند....
این سرکوبها و قتل‌ها، این بازداشت‌ها و حبس‌ها، این تهدیدات و ایجاد رعب و وحشت‌ها، بهای آزادی است. بهای بدست آوردن حق و حقوقمان و بهای سعادت بشریت که باید پرداخته شود و می‌بردازیم!
نباید لحظه‌ای از مقاومت دست برداریم. باید آگاهانه در مقابل سرکوبها ایستاد و از تاریخ ایران و دنیا درس بیاموزیم. چرا که تاریخ است که مدام در حال تکرار است و هیچ پیروزی براحتی به دست نیامده و هیچ ظلمی هم هرگز پایدار نبوده است.
ما نسل سوخته انقلاب تحریف شده ۵۷ و نسل سوخته جنگ ۸ ساله و نسل سوخته سرکوبها و اعدام های دهه ۶۰ هستیم. ما فراموش شدگانیم و جزء نعره سلاحی نیست!
در این روزها که بیش از هر روز دیگری دوست داشتم آزاد بودم و رد کنار مردم، در این روزها که بیش از هر روزی از زندانی بودنم بغض دارم و غمگینم، از پشت همین میله‌های زندان اوین، از داخل بند زنان این زندان خطاب به مردم شریف ایران خواهم گفت: اگر آزادی خواهی و حق خواهی شما جنایت تلقی می‌شود، منهم در کنار شما با افتخار یک جنایتکارم!
