نمایش احزاب در خلافت حزب کش
حمیدرضا فولادگر اذعان می‌کند که در درون خلافت اسلامی! حزبی وجود ندارد.
آزادی! احزاب
خلافت اسلامی! را می‌توان از زوایای مختلف مورد بررسی قرار داد؛ یکی از این زوایا، آزادی! احزاب در خلافت اسلامی!ست. شکل‌گیری ولایت فقیه معادل با پایان دادن به حیات سیاسی همه‌ی گرایش‌های سیاسی مخالف و منتقد بود.
بیعت
از نظر خلافت اسلامی! افراد و جریان‌ها به دو دسته تقسیم می‌شدند؛ کسانی که با خلیفه بیعت می‌کردند و در استقرار و امتداد بخشیدن به خواست‌ها و منافع او دست به اقدام عملی می‌زدند و کسانی که بیعت نمی‌کردند.
مجاهدین خلق
در بازه زمانی ۲۲ بهمن ۵۷ تا ۳۰ خرداد ۶۰، مجاهدین خلق ایران به‌عنوان بزرگترین جریان سیاسی بیعت نکرده با خمینی، آماج سرکوب و قتل خیابانی بودند، در همین دوران بسیاری از آنها به زندان افتادند و بسیاری دیگر جان یا سلامتی‌شان را بر اثر ضرب و شتم چماقدارانی که امت همیشه در صحنه نامیده می‌شدند از دست دادند.
چماقداران
حسین دهباشی در مصاحبه‌ای که با عرب سرخی از گردانندگان «مجاهدین انقلاب اسلامی» از گروه‌های شبه نظامی بیعت کرده با خمینی انجام داد، تصریح می‌کند که این چماقداران از اوباشی تشکیل می‌شدند که به «کمیته‌های انقلاب اسلامی» خدمات ارائه می‌دادند. [انقلاب ۵۷ و تصمیم خلافت اسلامی! برای کشتار مجاهدین خلق]
در همین مصاحبه عرب سرخی نیز تصریح می‌کند که خلافت اسلامی! از همان ابتدا تصمیم به کشتار مجاهدین خلق داشت.
در همین مصاحبه عرب سرخی نیز تصریح می‌کند که خلافت اسلامی! از همان ابتدا تصمیم به کشتار مجاهدین خلق داشت.
قتل‌عام
تاریخچه‌ی خلافت اسلامی! عبارت است از سرکوب احزاب و اندیشه‌های مخالف؛ قتل‌عام‌های هولناک دهه۶۰ با دادگاه‌های چند دقیقه‌ای آن دوران، به معنی اجرایی شدن همین رویکرد بود. در تابستان ۶۷ هزاران زندانی سیاسی در مدتی کوتاه تنها با استناد به فتوای خمینی قتل‌عام شدند. کشتارهایی که بنا بر نظریه حقوقی عبدالفتاح سلطانی نتیجه یک روند قضایی نبود. [نظریه حقوقی عبدالفتاح سلطانی درباره اعدام‌های سال۶۷]
سیرک
سال‌ها بعد هنگامی که خلافت اسلامی! تصمیم گرفت تا تصویری قابل پذیرش از خود به جهان عرضه کند نیازمند به وجود احزاب شد؛ احزابی که البته بر روی کاغذ یا در حد یک دفتر وجود خارجی داشتند. این احزاب در سیرک‌های انتخابات به صحنه می‌آمدند و هر یک از کاندیدا یا کاندیداهایی حمایت می‌کردند و بعد هم دیگر اثری از آنها نبود.
اسم این صحنه‌آرایی از طرف خلافت اسلامی!، مردم سالاری دینی، نهاده شد، طنزی تلخ که بیشتر با تراژدی سنخیت داشت؛ دموکراسی در مسلخ خلافت اسلامی!
اسم این صحنه‌آرایی از طرف خلافت اسلامی!، مردم سالاری دینی، نهاده شد، طنزی تلخ که بیشتر با تراژدی سنخیت داشت؛ دموکراسی در مسلخ خلافت اسلامی!
احزاب!
حمیدرضا فولادگر، «عضو مجلس» روز ۱۷ آبان ۹۶در گفتگویی با خبرگزاری «مجلس» بر همین واقعیت واضح مهر تایید زد. او به صراحت گفت که از «حدود ۲۵۰حزب در کشور»، «کمتر از ۱۰درصد این احزاب فعال هستند و هیچ‌کدام در قالب یک حزب واقعی نیستند و فقط نام این احزاب بر روی میز وزارت کشور قرار دارد.»
