مریم رجوی کیست -پیام مریم رجوی به نمایشگاه قتل‌عام ۶۷ در شهرداری منطقه یک پاریس
آقای لوگاره، شهردار محترم منطقه یک پاریس،
دوستان عزیز،
به همه شما که برای ادای احترام به زندانیان قتل‌عام شده ایران گرد‌آمده‌اید، درود می‌فرستم.
در سال ۱۳۶۷، درست چنین روز‌هایی در زندانهای سراسر ایران، بحبوحه قتل‌عام زندانیان سیاسی بود.
این کشتار بر اساس فتوای خمینی بنیانگذار رژیم آخوندها صورت گرفت. سپس ظرف چند ماه، آخوندها ۳۰هزار زندانی سیاسی را بدار کشیدند. در حالی که آنها در حال گذراندن دوران محکومیت خود بودند.
حالا سی سال گذشته است. اما با وجود گذشت این همه سال، آنها از یادها نرفته‌اند. بلکه وجدان بیدار و رزمنده جامعه ایران و برانگیزاننده و تأثیرگذار‌ند. این تأثیر را در دو سطح می‌توان دید:
از یک طرف در مبارزه با رژیم و مشخصاً در جنبش دادخواهی. این جنبش در دو سال اخیر، گسترش پیدا کرده و هواداران مجاهدین مدارک تازه‌یی درباره قتل‌عام به‌دست آورده‌اند. آنها آخوندها را به‌خاطر این جنایت به‌شدت در تنگنا قرار داده‌اند. به‌طوری که انگار قتل‌عام همین تازگی اتفاق افتاده است. زیر همین فشارها، دست کم ۲۰تن از مقامهای ارشد رژیم از این جنایت دفاع کردند. خامنه‌ای، با اشاره به قتل‌عام‌شدگان با خشم گفت چرا دارند برای آنها فضای مظلومیت ایجاد می‌کنند. این اقرارها، اسناد تازه‌یی درباره جنایت علیه بشریت توسط آخوندهای حاکم است.
از طرف دیگر قتل‌عام شدگان، الهام‌بخش جامعه ایران به‌ویژه جوانان هستند. در قیامهای هشت ماه اخیر، تظاهر کنندگان به یاد شهیدان قتل‌عام شده و تحت تاثیر آنها هستند. به‌یاد می‌آورند که خواست آنها چه بود؟ چرا جان خود را فدا کردند و پیام شهیدان برای امروز چیست.
در همین هفته، مردم شهرهای کرج و اصفهان و شیراز و بسیاری دیگر از شهرها به تظاهرات خیابانی علیه آخوندها دست زده‌اند. این اعتراضات در هشت ماه گذشته در سراسر ایران ادامه یافته است.
این اعتراضات موقعیت آخوندها را به‌شدت به‌خطر انداخته است. آنها برای خروج از بحران می‌خواستند در یک سوءقصد تروریستی، گردهم‌آیی سالانه مقاومت در پاریس در ۹تیر را هدف قرار بدهند.
این عملیات شکست خورد. اما نشان داد که قاتلان سی هزار زندانی سیاسی برای حذف فیزیکی اپوزیسیون خود به‌هر جنایتی دست می‌زنند.
در سال‌های گذشته غرب، نسبت به تروریسم آخوندها و همچنین به قتل‌عام زندانیان سیاسی ساکت بوده است. آخوندها خود را از عواقب بین‌المللی جنایت‌هایشان مصون دیده‌اند. زمان آن است که به این مصونیت خاتمه داده شود.
امیدوارم فرانسه مبتکر تلاش تازه‌یی برای دفاع از حقوق‌بشر ایران و پیگیری پرونده قتل‌عام‌شدگان سال ۶۷ شود. لازم است کمیساریای عالی حقوق‌بشر سریعاً تحقیقات مستقل در این زمینه را آغاز کند و شورای امنیت ملل متحد، ترتیبات محاکمه سران این رژیم و مسئولان این قتل‌عام را فراهم کند.
مایلم از جانب مقاومت مردم ایران از شهرداری یک پاریس و به‌ویژه شهردار لوگاره به‌خاطر تلاش ستودنی‌شان در دفاع از حقوق‌بشر در ایران عمیقاً تقدیر کنم.
مارا درحساب های زیر دنبال کنید
سایت ایران آزادی /http://fa.iranfreedom.org
برای ارتباط با ما @manrakh342
به همه شما که برای ادای احترام به زندانیان قتل‌عام شده ایران گرد‌آمده‌اید، درود می‌فرستم.
در سال ۱۳۶۷، درست چنین روز‌هایی در زندانهای سراسر ایران، بحبوحه قتل‌عام زندانیان سیاسی بود.
این کشتار بر اساس فتوای خمینی بنیانگذار رژیم آخوندها صورت گرفت. سپس ظرف چند ماه، آخوندها ۳۰هزار زندانی سیاسی را بدار کشیدند. در حالی که آنها در حال گذراندن دوران محکومیت خود بودند.
حالا سی سال گذشته است. اما با وجود گذشت این همه سال، آنها از یادها نرفته‌اند. بلکه وجدان بیدار و رزمنده جامعه ایران و برانگیزاننده و تأثیرگذار‌ند. این تأثیر را در دو سطح می‌توان دید:
از یک طرف در مبارزه با رژیم و مشخصاً در جنبش دادخواهی. این جنبش در دو سال اخیر، گسترش پیدا کرده و هواداران مجاهدین مدارک تازه‌یی درباره قتل‌عام به‌دست آورده‌اند. آنها آخوندها را به‌خاطر این جنایت به‌شدت در تنگنا قرار داده‌اند. به‌طوری که انگار قتل‌عام همین تازگی اتفاق افتاده است. زیر همین فشارها، دست کم ۲۰تن از مقامهای ارشد رژیم از این جنایت دفاع کردند. خامنه‌ای، با اشاره به قتل‌عام‌شدگان با خشم گفت چرا دارند برای آنها فضای مظلومیت ایجاد می‌کنند. این اقرارها، اسناد تازه‌یی درباره جنایت علیه بشریت توسط آخوندهای حاکم است.
از طرف دیگر قتل‌عام شدگان، الهام‌بخش جامعه ایران به‌ویژه جوانان هستند. در قیامهای هشت ماه اخیر، تظاهر کنندگان به یاد شهیدان قتل‌عام شده و تحت تاثیر آنها هستند. به‌یاد می‌آورند که خواست آنها چه بود؟ چرا جان خود را فدا کردند و پیام شهیدان برای امروز چیست.
در همین هفته، مردم شهرهای کرج و اصفهان و شیراز و بسیاری دیگر از شهرها به تظاهرات خیابانی علیه آخوندها دست زده‌اند. این اعتراضات در هشت ماه گذشته در سراسر ایران ادامه یافته است.
این اعتراضات موقعیت آخوندها را به‌شدت به‌خطر انداخته است. آنها برای خروج از بحران می‌خواستند در یک سوءقصد تروریستی، گردهم‌آیی سالانه مقاومت در پاریس در ۹تیر را هدف قرار بدهند.
این عملیات شکست خورد. اما نشان داد که قاتلان سی هزار زندانی سیاسی برای حذف فیزیکی اپوزیسیون خود به‌هر جنایتی دست می‌زنند.
در سال‌های گذشته غرب، نسبت به تروریسم آخوندها و همچنین به قتل‌عام زندانیان سیاسی ساکت بوده است. آخوندها خود را از عواقب بین‌المللی جنایت‌هایشان مصون دیده‌اند. زمان آن است که به این مصونیت خاتمه داده شود.
امیدوارم فرانسه مبتکر تلاش تازه‌یی برای دفاع از حقوق‌بشر ایران و پیگیری پرونده قتل‌عام‌شدگان سال ۶۷ شود. لازم است کمیساریای عالی حقوق‌بشر سریعاً تحقیقات مستقل در این زمینه را آغاز کند و شورای امنیت ملل متحد، ترتیبات محاکمه سران این رژیم و مسئولان این قتل‌عام را فراهم کند.
مایلم از جانب مقاومت مردم ایران از شهرداری یک پاریس و به‌ویژه شهردار لوگاره به‌خاطر تلاش ستودنی‌شان در دفاع از حقوق‌بشر در ایران عمیقاً تقدیر کنم.
