کمبود تجهیزات پزشکی و البته کمبود دارویی می‌تواند به یکی از موضاعات اعتراضی مردم در این روزها تبدیل شود. برای مقابله با چنین وضعیتی‌ست که سخنگوی وزارت بهداشت به صحنه آمده و ضمن اشاره به سودجویی‌های دسته‌جات حکومتی، وعده می‌دهد که این مشکلات حل خواهد شد.
فساد در درون نظام کم نیست. ۲۴ تیر بود که موضوع کمبود دارو در رسانه‌های نظام برجسته شد. در حالی که پزشکان داروهای خارجی را برای بیماری‌های سخت تجویز می‌کنند، نظام از واردات دارو به بهانه سال تولید کالای ایرانی خودداری می‌کند. همین موضوع اعتراضاتی را به همراه آورده است.
قابل توجه آنکه در همان حال اعلام می‌شود که فسادی سازمان‌یافته در داخل نهاد دولت برای واردات خودرو در جریان بوده است. و البته نیازمندان دارو به داروهایی ایرانی حواله می‌شوند که از طرف پزشکان مورد تأیید نیست. [کمبود دارو به بهانه سال تولید داخلی؛ از صرفه‌جویی ارز تا فساد هماهنگ]
در دور پیش تحریم‌ها نظام کوشید تا کمبود دارو را به تحریم‌ها نسبت دهد؛ تاکتیکی که هدف نهایی آن قرار دادن بیماران نیازمند دارو و افکار عمومی، در پشت سر خلافت اسلامی! تحریم شده، بود. اما زمان زیادی طول نکشید که از درون نظام اذعان شد که در اساس نظام تحریم دارویی نبوده است. بلکه ارز برای کالاهای لوکس یا غیر ضروری همچون لوازم آرایشی، غذای سگ، زین اسب، دسته بیل و… اختصاص می‌یافته یا از ترخیص داروهای وارد شده، از گمرک خودداری صورت می‌گرفته است. هرچند پیش از آن هم آمریکا به صراحت اعلام کرده بود که تحریم دارویی در کار نیست. [واقعیت تحریم! دارویی] اما نظامی که به واقع در جایگاه اشغال‌گر کشور قرار دارد در ایجاد تبلیغات وارونه یا به تعبیر دیگر جنگ روانی علیه جامعه مرز و محدودیتی برای خود نمی‌شناسد.
این بار در حالی که نظام در آستانه‌ی تحریم‌های جدید قرار می‌گیرد اما شرایط به کلی تفاوت پیدا کرده است. دست‌کم برخی از سخنگویان نظام تلاش می‌کنند تا کمبودها و نقصان‌های موجود در بخش درمان را به تحریم‌ها نسبت ندهند. در یک نمونه اخیر هنگامی که ایرج حریرچی، سخنگوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در پاسخ به این پرسش خبرنگاری که پرسید: «چرا در زمان تحریم‌ها دستگاه سیتیاسکن بیمارستان امام خمینی خراب شده و مردم را به بیرون از بیمارستان ارجاع می‌دهند»؟ گفت: «ما تجهیزات پزشکی مورد نیاز مراکز درمانی را خریداری می‌کنیم؛ اما باید توجه داشته باشیم که هریک از تجهیزات پزشکی و دستگاه‌‌ها عمر مناسبی دارند و درصد معقولی هم احتمال خرابی آنها وجود دارد».
حریرچی افزود: «باید توجه داشت که هر چیزی را نباید به تحریم‌ها نسبت داد.» سخنگوی وزارت بهداشت برای آنکه در بیان مقصودش کاملا صریح باشد ادامه داد: «خودروی صفر هم که هر جای دنیا خریداری شود، احتمال خرابی دارد و هر چیزی را نباید به تحریم نسبت داد. از سال ۶۴ بنده در بیمارستان امام خمینی (ره) تاکنون چه در دوران دانشجویی، چه استادی رفت‌و‌آمد داشته و هر از گاهی دستگاه‌های سیتیاسکن آن به مشکل برمی‌خورد و نباید آن را به تحریم‌ها ربط داد.»
او در پایان به مخاطبین تضمین داد که نباید در رابطه با دارو و تجهیزات پزشکی نگران باشند زیرا «ستادی چند‌صد‌نفره در ایران برای تحریم‌ها کار می‌کنند».
علت این میزان از اصرار سخنگوی وزارت بهداشت در انکار ارتباط خرابی یک دستگاه سیتیاسکن به تحریم‌ها چیست؟ او می‌توانست به سادگی بگوید این موضوع ناشی از تحریم‌هاست!
البته واقعیت آن است که موضوع ارتباطی به تحریم‌ها ندارد. پیشتر سخنگوی وزیر بهداشت تصریح کرده بود که وارد کنندگان تجهیزات پزشکی که اجناس خود را با ارز چهارهزار و ۴۰۰ تومانی در اوایل سال وارد کرده بودند، با توجه به افزایش نرخ ارز تصمیم داشتند تجهیزات پزشکی را با ارز بالاتری به فروش برسانند و برخی دیگر نیز که نگران وضعیت بازار بودند اجناس خود را احتکار یا به طور کامل عرضه نکرده‌اند.
در همین رابط در دستگاه قضایی نظام برای این شرکت‌ها پرونده‌ای تشکیل شده است هرچند خودداری سخنگوی وزارت بهداشت از نام بردن از متهمان [شرق ۲۶ تیر ۹۷] می‌تواند این گمان را تقویت کند که وارد کنندگانی از این دست وابسته به یکی از دسته‌جات حکومتی هستند.
کشمکش درونی نظام بر سر قیمت ارز و برخورداری بخش‌هایی از آن، از تجارت پر سود ارز، کار را به واردات و توزیع تجهیزات پزشکی نیز کشانده است. در حالی که بیماران نیازمند دستگاه سیتیاسکن هستند برخورداران از رانت‌های حکومتی در پی سود و زیان خود می‌باشند.
در چنین وضعیتی طبیعی‌ست که سخنگوی وزارت بهداشت نتواند مشکل خراب شدن سیتیاسکن «بیمارستان امام خمینی» را به تحریم‌ها ربط بدهد زیرا با توجه به گستردگی شبکه‌‌های اجتماعی و تعمیق شکاف در درون نظام، اطلاعات واقعی موضوع به سرعت در میان افکار عمومی منتشر می‌شود و خواه‌ناخواه پای شعار «دشمن ما همین‌جاست، دروغ می‌گن آمریکاست» را بیش از پیش سفت می‌کند.
از همین نقطه می‌توان به دلیل اصلی‌تری که سخنگوی وزارت بهداشت را وامی‌دارد تا به اصرار انکار کند که موضوع ربطی به تحریم‌ها ندارد، پی‌برد.
حریرچی و مسئولان امنیتی‌یی که با او در ارتباط هستند به روشنی می‌دانند که در شرایط قیام از جرقه، حریق برخواهد خواست و اگر نظام نشان دهد که به خاطر تحریم‌ها نمی‌تواند نیاز مردم به دارو و تجهیزات درمانی را پاسخ بگوید، مردم بی‌آنکه در پی آن باشند که مقصر، تحریم‌کننده است یا تحریم شونده، یقه نظامی را خواهند گرفت که چنین شرایطی را بر آنها تحمیل کرده است.
در چنین وضعیتی‌ست که برای روزها و شاید هم هفته‌ها اعتراضات به کمبود دارو و فقدان تجهیزات پزشکی می‌تواند ادامه پیدا کند و مشکلی بر مشکلات نظام پر مشکل اضافه کند.
پس سخنگوی وزارت بهداشت بی‌آنکه بتواند به مانند دور قبل تحریم‌ها، با دروغ‌گویی آشکار، کمبود دارو را به تحریم‌ها نسبت دهد، اطمینان خاطر می‌دهد که در شرایط تحریم مشکل دارو و تجهیزات پزشکی مردم حل خواهد شد.
قابل توجه آنکه در همان حال اعلام می‌شود که فسادی سازمان‌یافته در داخل نهاد دولت برای واردات خودرو در جریان بوده است. و البته نیازمندان دارو به داروهایی ایرانی حواله می‌شوند که از طرف پزشکان مورد تأیید نیست. [کمبود دارو به بهانه سال تولید داخلی؛ از صرفه‌جویی ارز تا فساد هماهنگ]
در دور پیش تحریم‌ها نظام کوشید تا کمبود دارو را به تحریم‌ها نسبت دهد؛ تاکتیکی که هدف نهایی آن قرار دادن بیماران نیازمند دارو و افکار عمومی، در پشت سر خلافت اسلامی! تحریم شده، بود. اما زمان زیادی طول نکشید که از درون نظام اذعان شد که در اساس نظام تحریم دارویی نبوده است. بلکه ارز برای کالاهای لوکس یا غیر ضروری همچون لوازم آرایشی، غذای سگ، زین اسب، دسته بیل و… اختصاص می‌یافته یا از ترخیص داروهای وارد شده، از گمرک خودداری صورت می‌گرفته است. هرچند پیش از آن هم آمریکا به صراحت اعلام کرده بود که تحریم دارویی در کار نیست. [واقعیت تحریم! دارویی] اما نظامی که به واقع در جایگاه اشغال‌گر کشور قرار دارد در ایجاد تبلیغات وارونه یا به تعبیر دیگر جنگ روانی علیه جامعه مرز و محدودیتی برای خود نمی‌شناسد.
این بار در حالی که نظام در آستانه‌ی تحریم‌های جدید قرار می‌گیرد اما شرایط به کلی تفاوت پیدا کرده است. دست‌کم برخی از سخنگویان نظام تلاش می‌کنند تا کمبودها و نقصان‌های موجود در بخش درمان را به تحریم‌ها نسبت ندهند. در یک نمونه اخیر هنگامی که ایرج حریرچی، سخنگوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در پاسخ به این پرسش خبرنگاری که پرسید: «چرا در زمان تحریم‌ها دستگاه سیتیاسکن بیمارستان امام خمینی خراب شده و مردم را به بیرون از بیمارستان ارجاع می‌دهند»؟ گفت: «ما تجهیزات پزشکی مورد نیاز مراکز درمانی را خریداری می‌کنیم؛ اما باید توجه داشته باشیم که هریک از تجهیزات پزشکی و دستگاه‌‌ها عمر مناسبی دارند و درصد معقولی هم احتمال خرابی آنها وجود دارد».
حریرچی افزود: «باید توجه داشت که هر چیزی را نباید به تحریم‌ها نسبت داد.» سخنگوی وزارت بهداشت برای آنکه در بیان مقصودش کاملا صریح باشد ادامه داد: «خودروی صفر هم که هر جای دنیا خریداری شود، احتمال خرابی دارد و هر چیزی را نباید به تحریم نسبت داد. از سال ۶۴ بنده در بیمارستان امام خمینی (ره) تاکنون چه در دوران دانشجویی، چه استادی رفت‌و‌آمد داشته و هر از گاهی دستگاه‌های سیتیاسکن آن به مشکل برمی‌خورد و نباید آن را به تحریم‌ها ربط داد.»
او در پایان به مخاطبین تضمین داد که نباید در رابطه با دارو و تجهیزات پزشکی نگران باشند زیرا «ستادی چند‌صد‌نفره در ایران برای تحریم‌ها کار می‌کنند».
علت این میزان از اصرار سخنگوی وزارت بهداشت در انکار ارتباط خرابی یک دستگاه سیتیاسکن به تحریم‌ها چیست؟ او می‌توانست به سادگی بگوید این موضوع ناشی از تحریم‌هاست!
البته واقعیت آن است که موضوع ارتباطی به تحریم‌ها ندارد. پیشتر سخنگوی وزیر بهداشت تصریح کرده بود که وارد کنندگان تجهیزات پزشکی که اجناس خود را با ارز چهارهزار و ۴۰۰ تومانی در اوایل سال وارد کرده بودند، با توجه به افزایش نرخ ارز تصمیم داشتند تجهیزات پزشکی را با ارز بالاتری به فروش برسانند و برخی دیگر نیز که نگران وضعیت بازار بودند اجناس خود را احتکار یا به طور کامل عرضه نکرده‌اند.
در همین رابط در دستگاه قضایی نظام برای این شرکت‌ها پرونده‌ای تشکیل شده است هرچند خودداری سخنگوی وزارت بهداشت از نام بردن از متهمان [شرق ۲۶ تیر ۹۷] می‌تواند این گمان را تقویت کند که وارد کنندگانی از این دست وابسته به یکی از دسته‌جات حکومتی هستند.
کشمکش درونی نظام بر سر قیمت ارز و برخورداری بخش‌هایی از آن، از تجارت پر سود ارز، کار را به واردات و توزیع تجهیزات پزشکی نیز کشانده است. در حالی که بیماران نیازمند دستگاه سیتیاسکن هستند برخورداران از رانت‌های حکومتی در پی سود و زیان خود می‌باشند.
در چنین وضعیتی طبیعی‌ست که سخنگوی وزارت بهداشت نتواند مشکل خراب شدن سیتیاسکن «بیمارستان امام خمینی» را به تحریم‌ها ربط بدهد زیرا با توجه به گستردگی شبکه‌‌های اجتماعی و تعمیق شکاف در درون نظام، اطلاعات واقعی موضوع به سرعت در میان افکار عمومی منتشر می‌شود و خواه‌ناخواه پای شعار «دشمن ما همین‌جاست، دروغ می‌گن آمریکاست» را بیش از پیش سفت می‌کند.
از همین نقطه می‌توان به دلیل اصلی‌تری که سخنگوی وزارت بهداشت را وامی‌دارد تا به اصرار انکار کند که موضوع ربطی به تحریم‌ها ندارد، پی‌برد.
حریرچی و مسئولان امنیتی‌یی که با او در ارتباط هستند به روشنی می‌دانند که در شرایط قیام از جرقه، حریق برخواهد خواست و اگر نظام نشان دهد که به خاطر تحریم‌ها نمی‌تواند نیاز مردم به دارو و تجهیزات درمانی را پاسخ بگوید، مردم بی‌آنکه در پی آن باشند که مقصر، تحریم‌کننده است یا تحریم شونده، یقه نظامی را خواهند گرفت که چنین شرایطی را بر آنها تحمیل کرده است.
در چنین وضعیتی‌ست که برای روزها و شاید هم هفته‌ها اعتراضات به کمبود دارو و فقدان تجهیزات پزشکی می‌تواند ادامه پیدا کند و مشکلی بر مشکلات نظام پر مشکل اضافه کند.
پس سخنگوی وزارت بهداشت بی‌آنکه بتواند به مانند دور قبل تحریم‌ها، با دروغ‌گویی آشکار، کمبود دارو را به تحریم‌ها نسبت دهد، اطمینان خاطر می‌دهد که در شرایط تحریم مشکل دارو و تجهیزات پزشکی مردم حل خواهد شد.
هرچند که پیشتر اذعان کرده است موضوع کمبود تجهیزات پزشکی ناشی از کشمکش‌های دسته‌جات حکومتی بر سر سود و زیان‌های باندی بر اثر تغییر نرخ ارز می‌باشد.
مارا درحساب های زیر دنبال کنید سایت ایران آزادی /http://fa.iranfreedom.org برای ارتباط با ما @manrakh342
